Καλώς ήρθες στο δίκτυο νέων των ομάδων παιδιών!

Ο φετινός κύκλος δράσης των ομάδων παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή ολοκληρώνεται...

...τα παιδιά (μεγάλα & μικρά) του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή μας προσκαλούν όλους κι όλες για να γιορτάσουμε μαζί τη συνύπαρξη!

...μαθητές & δάσκαλοι συνάμα - στο θρανίο της δημιουργικής συνύπαρξης...

1/9 

   

Η δράση Ανοίγοντας πόρτες & φτερά στην εκπαιδευτική κοινότητα ξεκίνησε με την επαφή του κυττάρου συντονισμού της δράσης των ΔΕΝ με τους διευθυντές των τριών δημοτικών σχολείων που είχαν επιλεγεί (με κριτήριο το γεγονός πως ένα αντιπροσωπευτικών δείγμα των παιδιών  από τα τρία σχολεία συμμετείχε στην ομάδα των ΔΕΝ στην Ξανθή) να συμμετέχουν στην δράση. Οι διευθυντές και των τριών σχολείων μας δέχτηκαν με προθυμία για να τους παρουσιάσουμε τον σκοπό της δράσης μας. Καθορίστηκαν συγκεκριμένες μέρες και ώρες για να γίνουνε ενημερώσεις στα τμήματα των παιδιών όπου μοιράστηκε ενημερωτικό υλικό και καλέστηκαν στις δυο συναντήσεις γνωριμίας που πραγματοποιήθηκαν στον χώρο του ΔΕΝ Ξάνθης.

Η ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Ξάνθη ανέλαβε ρόλο καθοδηγητικό σε αυτή την δράση για όλους τους συνομήλικους προσκεκλημένους με τον ρόλο που οι ίδια η ομάδα επινόησε, κι ονόμασε "μικροί κύριοι-κυρίες". Η ομάδα επέλεξε να πετύχει τον στόχο της μέσα από ένα μικρό δρώμενο που παρουσίασε την ημέρα της εκδήλωσης και περιέγραφε τις έννοιες ΔΕΝ και Συνύπαρξη, δύο έννοιες αλληλένδετες μέσα στο ΔΕΝ όπου τα παιδιά μετέφεραν με τον τρόπο που τα ίδια τις βιώνουν. Στις συναντήσεις στον χώρο του ΔΕΝ ξενάγησαν τα παιδιά στην ουσία και την πορεία τους ως τώρα.

Ταυτόχρονα  με την ενημέρωση των σχολείων, ενημέρωση πραγματοποιήθηκε και στους γονείς της ήδη υπάρχουσας ομάδας στο ΔΕΝ όπου έλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο σαν εμψυχωτές-οδηγοί των προσκεκλημένων παιδιών στην δράση αυτή. Για την συμμετοχή των παιδιών τους ζητήθηκε αλλαγή της ώρας συναντήσεων πράγμα που οι γονείς το αποδεχτήκαν με πολύ καλή διάθεση και θέληση να αλλάξουν ακόμη και το προκαθορισμένο τους πρόγραμμα με άλλες δραστηριότητες. Την ημέρα της εκδήλωσης επίσης η συμμετοχή τους ήταν πολύ ενεργή και βοηθητικοί.

Πραγματοποιήθηκε συνάντηση την Τρίτη 5/4 στο ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης, με προσκεκλημένα τα παιδιά της πρώτης τάξης του 1ου μειονοτικού σχολείου της πόλης. Σκοπός της συνάντησης ήταν η ήδη υπάρχουσα ομάδα να δώσει μια πρώτη γεύση του τι είναι ΔΕΝ στα παιδιά και να τους επισημάνει την σημασία που θα έχει η συμμετοχή τους στην τελική μας εκδήλωση βάζοντας τα να προετοιμάσουν ένα μικρό κομμάτι της δράσης το οποίο καλέστηκαν να κρατήσουν μυστικό κ να το αποκαλύψουν την ήμερα της δράσης σε όλους όσους έρθουν.

Μια δεύτερη συνάντηση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 12/4 με προσκεκλημένους αυτή την φορά μαθητές της 1ης δημοτικού του 14ου και του 1ου δημόσιου της πόλης. Τα παιδιά με την σειρά τους ξεναγήθηκαν στον χώρο και προετοίμασαν το δικό τους μυστικό κομμάτι που θα αποκαλύπτονταν στην τελική μας δράση. Οι δύο συναντήσεις με τα παιδιά έκλεισαν δίνοντας ραντεβού για την τελική εκδήλωση του Σαββάτου.

Ολοκληρώνοντας τη δράση - η εκδήλωση με θέμα Συνύπαρξη μας έφερε όλους μαζί στην αυλή του 14ου δημοτικού σχολείου της Ξάνθης. Κύλησε ομαλά, τα παιδιά της ομάδας από νωρίς στις θέσεις τους, έτοιμα και υπεύθυνα να αναλάβουν τους ρόλους τους. Οι γονείς υπερήφανοι, πήραν ενεργό ρόλο από την πρώτη κιόλας ώρα στηρίζοντας την προσπάθεια των παιδιών τους. Ο ήλιος σύμμαχος μας και το ταξίδι συνύπαρξης να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας παίρνοντας  χρώμα, ζωή, φωνή, σάρκα και οστά. Τελικά υπάρχουμε ουσιαστικά και δημιουργικά μόνο όταν επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να συνυπάρχουμε με τους άλλους, να ανοίγουμε τους ορίζοντές μας και να ονειρευόμαστε τον κόσμο.

Πώς φαντάζονται -μέσα από τα βιώματά τους- τα παιδιά του ΔΕΝτόπου στην Ξάνθη τη συνύπαρξη; Μέσα από τη δράση "Ανοίγοντας πόρτες & φτερά στην εκπαιδευτική κοινότητα", τα μέλη της ομάδας παιδιών έγιναν για τους συμμαθητές τους μικρές κυρίες & μικροί κύριοι - ξεναγώντας νέους φίλους σε μονοπάτια δημιουργικής συνύπαρξης μέσα στην άνοιξη. Τα Δ.Ε.Ν. μας δίνουν την ευκαιρία να ανοίξουμε προς τα μέσα. Όταν ανοίγουμε προς τα έξω, αποκτούν μια νέα ταυτότητα - αυτή των Ν.Ε.Δ., δηλαδή "νέοι εν δράσει"!

Μα πώς, μα πώς, το Μαγεμένο παραμύθι μας έγινε εντελώς… αλλιώς και υποθετικώς.
Είδαμε βιντεάκια μικρά και καλά, αυτό που μας άρεσε περισσότερο
το προσαρμόσαμε με το παραμύθι μας τελικά.

Έτσι λοιπόν σκεφτήκαμε τα πρόσωπα του παραμυθιού που μας εμπνέουν όλο αυτό τον καιρό… να έχουν συνήθειες άλλες…. πέρα από το φανταστικό, σε αυτόν τον κόσμο, τον πιο «ηλεκτρονικό»

«ΤΟ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ… ΑΛΛΙΩΣ»

Τι θα γινόταν άραγε εάν στο γνωστό μας παραμύθι γίνονταν μερικές προσθήκες; Αν σε αυτό συμμετείχε η τεχνολογία περισσότερο απ' ότι πρέπει και πέρα από τα όρια; Αν στο μαγεμένο δάσος υπήρχαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τηλεοράσεις και κινητά τηλέφωνα; Θα ήταν άραγε ίδιο ή θα άλλαζε ολόκληρη η πλοκή και το νόημα αυτής της ιστορίας;

Τα παιδιά της ομάδας έδωσαν την δική τους ματιά,
και είναι στου αναγνώστη την κρίση τελικά
αν τα αποτελέσματα είναι χαρωπά
ή απολύτως καταστροφικά.

Κάπου εδώ τελειώνει αυτή η ιστορία…  αν και έχει ακουστεί πως κάποια στιγμή η μάγισσα, η οποία κανένας ποτέ δεν έμαθε αν τελικά ήταν καλή ή κακιά, άρχισε να στέλνει σε όλους αρχεία με ιούς, με αποτέλεσμα να χαλάσουν όλα τα ηλεκτρονικά που υπήρχαν στο δάσος και να επανέλθει η ισορροπία και η γαλήνη.

Αν αυτό ήταν σωστό ή όχι, δεν έχει ξεκαθαριστεί.
Τροφή για σκέψη η κάθε επιπλοκή
Μα ζήσαμε εμείς καλά σκεπτόμενοι πολύ
Να μην μπορέσει το μυαλό να αποσυρθεί*…

* “Όταν διαβάζουμε σκεπτόμαστε εικόνες και αυτό κάνει το μυαλό μας να ταξιδεύει, ενώ όταν παίζουμε πολλά ηλεκτρονικά το μυαλό μας κάποια στιγμή θα αποσυρθεί.” Τα λόγια ενός κοριτσιού από την ομάδα.

...κι αφού ολοκληρώσαμε το κοινό μας δημιουργικό έργο...

Μην ξεχάσετε να δείτε και την νέα σελίδα που πρόσθεσε η ομάδα στο Μαγικό Βιβλίο!

...από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή...

... όταν τα παιδιά αναλαμβάνουν την εμψύχωση της ομάδας τους ...

...από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Ξάνθη...

 Oι μάσκες πήρανε φωτιά
και για παιχνίδι ούτε λόγος πια.
Oι κύριοι είχαν τώρα πια σειρά,
με χαρταετούς (από τις κυρίες) να κλέψουν τη πρωτιά.
Oι μικροί κύριοι και κυρίες παίρνουν πλέον τα ηνία,
ύστερα από ένα ολόκληρο χρόνο προετοιμασία.
Τώρα άγχος υπάρχει τρελό,
για το πως θα σύρουν το χορό.
Με φαντασία, οργάνωση και πνεύμα συνεργασίας,
όλες οι ανησυχίες λύνονται ως δια μαγείας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η άνοιξη είχε φτάσει, οι μέρες είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν και οι χορευτικές αγκαλίτσες είχαν αναρρώσει. Η παρέα άρχισε ξανά να μαζεύεται στα Ν.Ε.Δ. και να κάνει αυτά που την ευχαριστούν!!!

Όμως, ένα από τα ξωτικά είχε τη κακή τύχη να αρρωστήσει τόσο πολύ, που να μη μπορεί να πάει στο μαγικό σπίτι. Έτσι πήρε τη θέση του, ένα άλλο πολύχρωμο ζαβολιάρικό ξωτικό, που έκανε παρέα με τα άλλα δυο άτακτα ξωτικά αλλά και με έναν Σοφό Μάγο.

Οι αγκαλίτσες δεν ξαφνιάστηκαν καθόλου που πήγε στη παρέα τους το πολύχρωμο ζαβολιάρικο ξωτικό, γιατί κάθε φόρα το έβλεπαν στο μαγικό σπίτι παρέα με τα άλλα ξωτικά και με το Σοφό Μάγο. Παρέα όλοι μαζί, λοιπόν, διάβασαν παραμύθια, έπαιξαν και πέρασαν καταπληκτικά.

Στην επόμενη, όμως επίσκεψη που έκανα οι αγκαλίτσες στα Ν.Ε.Δ., τους περίμενε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ο Σοφός Μάγος τους είχε ετοιμάσει κάποια μαγικά κόλπα, που έκαναν τις χορευτικές αγκαλίτσες να μείνουν με το στόμα ανοιχτό. Τους άρεσαν τόσο πολύ, που του ζήτησαν να ξαναπάει με πιο πολλά και καινούρια κόλπα.

Οι επισκέψεις στο μαγικό σπίτι γίνονταν όλο και πιο διασκεδαστικές, συνεχίζοντας να ασχολούνται με τις φιγούρες ώστε να τις τελειοποιήσουν, διαβάζοντας βιβλία και παίζοντας όλοι μαζί τα παιχνίδια που τους αρέσουν!

Το χάρτινο φιλαράκι όμως, βλέποντας πως οι αγκαλίτσες το είχαν ξεχάσει, αποφάσισε να βγει από την κρυψώνα του και να τους κάνει έκπληξη… Πριν προλάβει, λοιπόν, να τους κάνει αυτό την έκπληξη, του την έκαναν οι χορευτικές αγκαλίτσες. Τον προσκαλέσουν στη παρουσίαση του θεατρικού τους!

Ήταν μια πολύ μεγάλη εκδήλωση, που την έκαναν παρέα με το Μαγικό Βιβλίο, (ήταν μια άλλη ομαδούλα που επισκεπτόταν το μαγικό σπίτι Ν.Ε.Δ., όταν δεν ήταν εκεί οι αγκαλίτσες ). Είχαν καλέσει όλους τους γονείς, ώστε να τους δείξουν αυτά που έκαναν το χειμώνα στα Ν.Ε.Δ., θέλοντας έτσι να μοιραστούν, με τους αγαπημένους τους ανθρώπους, τις ευχάριστες στιγμές που έζησαν παρέα με τα ξωτικά, τον Σοφό Μάγο, το χάρτινο φιλαράκι και το μαγικό σπίτι.

Όταν τελείωσε η εκδήλωση και έφτασε η πικρή ώρα του αποχαιρετισμού, όλοι με ένα στόμα μια φωνή έκαναν μια ευχή...
«σύντομα να είμαστε ξανά όλοι μαζί»

...από την ομάδα (μικρών!) παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή..

Τα νέα της ομάδας μας!

... με τη ματιά των εμψυχωτών της ομάδας:

Η παρέα των παιδιών συνεχίζει με ζωντάνια, συμπληρώνοντας το "Μαγικό Βιβλίο" με δημιουργίες και ατομικά χειροποίητα παιχνίδια από χαρτόνια. Το παραμύθι μας παίρνει μορφή και ζωή με ομαδικές και διασκεδαστικές κατασκευές-φιγούρες: η μάγισσα, το σπίτι, το  κοριτσάκι & το δάσος. Χαιρόμαστε με τις ιδέες και τις καινούργιες επιθυμίες που εκράζουν τα παιδιά: την προβολή τιανιών, την κατασκευή παιχνιδιών και αφηγήσεις γεμάτες με τη δική τους φαντασία!

...από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή...

... Επιτέλους έφτασε η ώρα να μάθουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για τον Ζωγραφούλη Τικ-Τοκ!

Κάποτε, υπήρχε ένα πνεύμα που δεν είχε ούτε όνομα, ούτε μορφή.  Το μόνο που ξέραμε γι αυτό ήταν πως του άρεσαν τα παιχνίδια, οι γρίφοι και οι σκανταλιές. Επισκεπτόταν την ομάδα μας συχνά πυκνά και της ανέθετε διάφορες “αποστολές”. Μια από αυτές ήταν να του δώσουμε μια μορφή και ένα όνομα που θα έβγαινε αυθόρμητα, μέσα από τα όνειρά μας. Και κάπως έτσι, μέσα από τα μάτια των παιδιών, η ιστορία έχει ως εξής:

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα πνεύμα που κανένας δεν ξέρει από πού έχει έρθει. Αυτό το πνεύμα δεν ήξερε τίποτα για τον κόσμο μας και ήθελε να τον ανακαλύψει, έτσι, μια μέρα αποφάσισε να πάει έναν περίπατο στο δάσος. Καθώς έβλεπε γύρω του όλη την ομορφιά της φύσης, την προσοχή του τράβηξε ένα πολύ ιδιαίτερο δέντρο. Είχε έναν τεράστιο κορμό, πολύχρωμα φύλλα, διάφορους καρπούς και φυσικά είχε πάνω του κάτι το μαγικό. Το πνεύμα κοιτούσε τόση πολλή ώρα την ομορφιά του, που η μαγεία άρχισε να τρέχει από το δέντρο, μέχρι που του μεταμόρφωσε το κεφάλι σε… δέντρο! Αυτή η μαγεία μπορούσε να κάνει και άλλα πράγματα, ανάλογα με την σκέψη και τα συναισθήματα του. Γι αυτό, όταν πήγε να κόψει μια μπανάνα από το δέντρο που την λαχτάρησε πολύ, το ένα του χέρι έγινε και αυτό… μπανάνα!

Στην πορεία, θέλησε να μάθει τον τρόπο ζωής των ανθρώπων και θεώρησε καλή ιδέα να πάει ένα ταξίδι στην Αθήνα. Αγόρασε ένα πολύ παράξενο αμάξι και μόλις πήγε να το ξεκλειδώσει, πήρε μορφή και το άλλο του χέρι και έγινε… αυτοκίνητο! Τώρα πια μπορούσε να ταξιδέψει μόνος του. Όταν όμως έφτασε εκεί, η κοιλιά του άρχισε να κάνει διάφορους ήχους. Πεινούσε πολύ αλλά δεν μπορούσε να βρει ούτε μπανάνες, ούτε μήλα, ούτε αβοκάντο. Γι αυτό λοιπόν πήγε σε ένα μαγαζί και ζήτησε ένα μπιφτέκι. Δεν μπορούσε να μιλήσει και έπρεπε να το δείξει με νοήματα. Του κάθισε όμως πολύ βαρύ και μεμιάς όλη η κοιλιά του μεταμορφώθηκε σε ένα μεγάλο στρόγγυλο… μπιφτέκι με πολλά μπαχαρικά. Αφού χόρτασε, σκέφτηκε να πάει μια βόλτα στην πόλη, μα ήταν τόσο μεγάλη, που χωρίς να το καταλάβει χάθηκε. Περιπλανιόταν για πολλή ώρα, μέχρι που από τον πολύ αέρα, ήρθε και κόλλησε στο πόδι του ένας χάρτης. Και ξαφνικά το πόδι του μετατράπηκε σε.. GPS! Τώρα πια δεν θα έχανε ποτέ ξανά τον δρόμο του!

Είχε όμως πια νυχτώσει, ήταν κουρασμένος και κρύωνε. Αποφάσισε να μείνει σε ένα ξενοδοχείο. Και πάλι όμως δεν μπορούσε να συνεννοηθεί, γιατί δεν ήξερε να μιλάει. Τότε είδε ένα ρολόι τοίχου και του ήρθε μια ιδέα. Το πήρε και το κατάπιε! Ο λαιμός του πήρε την μορφή του… ρολογιού και πλέον είχε φωνή για να μπορεί αν επικοινωνεί. Ζήτησε λοιπόν ένα ζεστό δωμάτιο αλλά με λύπη διαπίστωσε πως ήταν όλα κλεισμένα. Έσκυψε το κεφάλι του και έφυγε. Βγαίνοντας από την πόρτα, με το άλλο του πόδι πάτησε πάνω στο χαλάκι υποδοχής. Έτσι, και το άλλο του πόδι πήρε μορφή και έγινε ένα μεγάλο αφράτο και ζεστό χαλί με το οποίο μπορούσε να ζεσταθεί μέχρι να ξημερώσει.

Όταν έφτασε η επόμενη μέρα, αποφάσισε να ξαναγυρίσει στο δάσος, γιατί η ζωή στην πόλη ήταν πολύ δύσκολη. Έβαλε κάτω το αυτοκίνητο χέρι του και ταξίδεψε πάλι πίσω για να βρει το μαγικό δέντρο και να το ευχαριστήσει. Τότε το δέντρο άνοιξε τα μάτια του και του είπε:

- Μα εσύ μοιάζεις πλέον με παιδική ζωγραφιά!
- Ναι-τικ. Δεν είμαι πολύ όμορφος-τοκ;¨ απάντησε το πνεύμα,
- Μα εσύ μιλάς τη γλώσσα του ρολογιού και του κούκου!
- Δεν είναι-τικ υπέροχο-τοκ;
- Είναι τόσο τέλειο, που θα σε ονομάσω Ζωγραφούλη Τικ-Τοκ.

Και από τότε αυτό το παράξενο πνεύμα πήρε μορφή, βρήκε φωνή και έχει πλέον ονομαστεί…

...από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Ξάνθη...

... οι χορευτικές αγκαλίτσες δημιουργούν τη δική τους ιστορία ...

1/5 

   

...από την ομάδα (μικρών!) παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή..

ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε μια οικογένεια με ένα παιδάκι. Μια μέρα αυτό το παιδάκι χάθηκε, και βρήκε ένα σπίτι σε ένα δάσος όπου ήταν φτιαγμένο από κέικ και σοκολάτα και μοσχοβολούσε τέλεια. Έτσι λοιπόν πλησίασε το σπίτι, χτύπησε την πόρτα και ταυτόχρονα αφού ήταν πεινασμένο, άρχισε να τρώει το σπίτι. Μέχρι να ανοίξει η πόρτα το κοριτσάκι έφαγε όλο το σπίτι, ακόμα και τις καρέκλες και τις κουρτίνες.

Έφαγε τα πάντα. Εδώ όμως ζούσε μια μάγισσα. Έκανε πως ήταν καλή αλλά στην πραγματικότητα ήταν κακιά. Στεναχωρήθηκε όμως πολύ που δεν είχε πλέον σπίτι και σκέφτηκε να μεταμορφώσει το κοριτσάκι σε σπίτι .

Τη μάγεψε τελικά και έτσι φτιάχτηκε ένα σπίτι ξύλινο, το ο ποίο καθώς περπατούσε μπορούσε να παίρνει ξύλα από το δάσος και να φτιάχνει καινούργια δωμάτια και να μεγαλώνει .

Όμως δεν έφτανε μόνο αυτό. Είχε μάτια, στόμα, μύτη, και αυτιά. Μπορούσε να μιλάε, να ακούει και να πιάνει πράγματα. Μπορούσε μέχρι και να τρέξει. Όμως το κοριτσάκι ήταν πολύ λυπημένο και δεν ήθελε άλλο να έχει εμφάνιση σπιτιού.

Το κοριτσάκι στεναχωρήθηκε που έφαγε το σπίτι και που ήταν τόσο λυπημένη η μάγισσα χωρίς σπίτι. Γι αυτό την άφησε να ζήσει μέσα στα δωμάτια. Η μάγισσα συγκινήθηκε παρά πολύ με την καλοσύνη του κοριτσιού και μετάνιωσε που την μεταμόρφωσε σε σπίτι.

Έτσι λοιπόν η μάγισσα πήγε και μάζεψε πολλά λουλούδια, όμως ήταν μαγεμένα και μόλις το κοριτσάκι τα ακούμπησε πήρε ξανά την αρχική της μορφή.

Στο τέλος το κοριτσάκι -για να ευχαριστήσει την μάγισσα- την πήρε στο χωριό μαζί της κοντά στην οικογένεια της και η μάγισσα έφτιαξε ξανά το σπίτι της διπλά στο κοριτσάκι για να μπορούν να κάνουν παρέα όποτε θέλουν.

Και έτσι ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί.… καλύτερα!

...από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή...

Το σύννεφο των ιδεών, ταξιδεύει οκλαδόν!

Πάνω από τα κεφάλια μένει και για ιδέες περιμένει.

Μια από αυτές είναι η παρακάτω που έφερε τα πάνω κάτω!

Δέντρο είναι το κεφάλι, μπιφτέκι η κοιλιά η μεγάλη.

Το ένα πόδι είναι χαλί, το άλλο ένας χάρτης,

μήπως είναι ακροβάτης;

Για λαιμό έχει ένα ρολόι, υστερεί λίγο στο μπόι…

Χέρι δεξί μπανάνα, αριστερό αμάξι,

μας έχει όμως μη βρέξει και μη στάξει!

Είναι το πνεύμα που μας προστατεύει

και για νέα πράγματα γυρεύει!

Το όνομά του ιδιαίτερο όπως και αυτός,

Είναι ο καλύτερός του εαυτός!!!

«Ζωγραφούλη Τικ-Τοκ» τον ονομάσαμε

Και μαζί του ονειρευτήκαμε, γελάσαμε.

Το όνειρο αυτό αργότερα θα καταγράψουμε

Και παντού θα το μοιράσουμε!

...από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Ξάνθη...

Οι μέρες περνούσαν και οι χορευτικές αγκαλίτσες συνέχιζαν να ανακαλύπτουν πράγματα και να περνάνε όμορφα όλοι μαζί. Μα όμως έφτασαν οι γιορτές. Οι αγκαλίτσες θέλησαν να περάσουν λίγο χρόνο με τους αγαπημένους τους ανθρώπους, και για να τους δείξουν την αγάπη τους, τους έφτιαξαν από μια κάρτα για το καινούριο έτος.

Μετά από τη ξεκούραση των γιορτών, έφτασε η ώρα για τις χορευτικές αγκαλίτσες και τα άτακτα ξωτικά να επιστρέψουν στο μαγικό σπίτι Ν.Ε.Δ.

Ήταν όλο γέλια και χαρά που ξαναβρισκόντουσαν πάλι όλοι μαζί. Είχαν τόσα πολλά να πουν και να μοιραστούν οι αγκαλίτσες με τα ξωτικά, που για ένα ολόκληρο βραδόμερο συζητούσαν και εξιστορούσαν τις περιπέτειες τους.

Ζούσαν την χαρά πως ήταν πάλι μαζί στο δικό τους σπιτάκι, παίζοντας, χορεύοντας και έχοντας ιδέες πολλές για όλα αυτά που θέλουν να ανακαλύψουν!

Εκεί που οι ιστορίες τους δεν έλεγαν να τελειώσουν, ξαφνικά όλοι σώπασαν και γύρισαν προς την πόρτα. Μια κάρτα είχε εμφανιστεί από το πουθενά και πάνω έγραφε: “Για χορευτικές αγκαλίτσες”.

Μια ξαφνική περιέργεια κυρίευσε τις αγκαλίτσες αλλά και τα ατακτούλικα ξωτικά. Τι να ήταν άραγε αυτό; Ποίος το έστελνε; Και από πού να ερχόταν;

Κανείς δεν τολμούσε να το πλησιάσει και να το ανοίξει, ώσπου ακούστηκε μια φωνή λέγοντας: "Έγώ θα το πάρω, ξέρω από ποίον είναι!"

Ήταν μια πολύ θαρραλέα αγκαλίτσα, που όλο χαρά και νάζι πήρε τη κάρτα, και την έδωσε στα ξωτικά να τη διαβάσουν.

Η κάρτα τελικά ήταν από το χάρτινο φιλαράκι τους, που ήθελε να μάθει αν το θυμούνται και να τους πει πώς σύντομα θα ήταν κοντά τους και πάλι.

Ήταν μεγάλη έκπληξη για τις αγκαλίτσες και τα ξωτικά, κανείς τους δεν περίμενε ότι θα τους έστελνε γράμμα το φιλαράκι τους. Και η αλήθεια ήταν πως πολλοί από αυτούς το είχαν ξεχάσει.

Έτσι για να το ευχαριστήσουν που δεν τους ξέχασε, αποφάσισαν να του στείλουν και αυτά ένα γράμμα. Όμως για να μη το στεναχωρήσουν δεν του είπαν ότι το είχαν ξεχάσει, αλλά ότι περιμένουν με αγωνία τη στιγμή που θα γυρίσει από μακριά για να τους μαγέψει για ακόμα μια φορά!

...από την ομάδα (μικρών!) παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή...

Ποιοι είμαστε;!

...Μια  υπέροχη, μικτή ομάδα παιδιών, μειονότητα και πλειονότητα, με διαφορετικούς χαρακτήρες που σέβομαστε τη διαφορετικότητα και προσπαθούμε να κάνουμε πολλά πράγματα ανακαλύπτοντας κοινά μας σημεία, μέσα από τη ζωγραφική, το χορό και διάφορες άλλες δραστηριότητες και παιχνίδια.

Μέσα από τη συζήτηση και χρησιμοποιώντας τις διαφορετικές γλώσσες που γνωρίζουμε, βοηθάμε ο ένας τον άλλον ώστε να αποφασίζουμε όλοι μαζί.

Χρησιμοποιώντας το όνομα της ομάδας μας ως τίτλο, ξεκινήσαμε να δημιουργούμε ένα Μαγικό Βιβλίο που σε κάθε μας συνάντηση θα συμπληρώνουμε και μερικές σελίδες με τις σκέψεις, ζωγραφιές και φωτογραφίες της ομάδας.

Είμαστε μια πολύ ευχάριστη ώριμη και ήσυχη ομάδα με πολλές ιδέες και με πολύ όρεξη και κέφι!

"Το Μαγικό Βιβλίο"

από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή

01/12 

   

...πόσες είναι άραγε οι σελίδες του; όποιος επισκέπτεται κάθε μήνα αυτήν την ανάρτηση, θα μάθει την απάντηση!

...από την ομάδα παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Ξάνθη...

Tα μικρά μας παιδάκια!!!
πόσο γλυκά... μα πόσο γλυκά!!!
πρέπει να τους δείτε από κοντά
διότι τα λόγια δεν φτάνουν πια...

Μπορεί να είναι μικρά,
αλλά θέλουν να μάθουν τόσα πολλά,
κι εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε
με κάθε τρόπο να ανταποκριθούμε.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΑΣ

Μια φορά και πριν λίγο καιρό, ακούστηκαν κάτι μικρές φωνούλες από ένα μέρος  που δεν ήταν και πολύ μακριά από μας, και λεγόταν Κονήμοτη. Ήταν κάτι τοσοδούλικα γλυκά πλασματάκια, που η περιέργεια να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν τον κόσμο τους οδήγησε στο μαγικό μας σπίτι Ν.Ε.Δ.

19 χορευτικές αγκαλίτσες ξεκίνησαν την εξερεύνηση τους στο Ν.Ε.Δ. γεμίζοντας κάθε βδομάδα όλο γέλια και φωνές το σπιτικό μας. Άρχισαν σιγά-σιγά, μαζί με τα ζαβολιάρικα ξωτικά του σπιτιού, να ψάχνουν και να προσπαθούν να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που θέλουν, τι τους αρέσει να κάνουν σε εκείνο το σπίτι και τι καινούρια πράγματα μπορούν να δημιουργήσουν, να φτιάξουν και πως μπορούν να διασκεδάζουν και να παίζουν όλοι μαζί.

Αυτό όμως δεν ήταν και τόσο εύκολο να γίνει με τόσες αγκαλίτσες - γι αυτό αποφάσισαν να το συζητήσουν μεταξύ τους και να βγάλουν δικούς τους κανόνες προφορικά και μετά σιγά-σιγά να το ολοκληρώσουν και γραπτά για να μπορούν να παίζουν και ναι είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Ο χορός και το παιχνίδι ήταν κάτι που τους άρεσε πολύ και τους έφερνε κοντά μπαίνοντας στο πνεύμα της ομαδικότητας. Μια μέρα, με τη βοήθεια των ζαβολιάρικων ξωτικών, θέλησαν να φτιάξουν το δικό τους καινούριο χάρτινο φιλαράκι. Αυτό το φιλαράκι όμως είχε κάτι μαγικό, κάθε φορά που έρχονταν οι χορευτικές αγκαλίτσες στο σπίτι ζωντάνευε, και τους άφηνε να παίζουν μαζί του, να του κολλάνε πράγματα και να ανακαλύπτουν μαζί τα διάφορα χαρακτηριστικά τους.

Μετά από κάποιες εβδομάδες, το χάρτινο φιλαράκι ζήτησε από τις αγκαλίτσες να του επιτρέψουν να ταξιδέψει και σε άλλα μέρη, για να εξερευνήσει και να ανακαλύψει καινούρια πράγματα. Τα μικρά μας πλασματάκια, αν και στεναχωρήθηκαν, το άφησαν να πάει, και αυτό τους υποσχέθηκε πως σύντομα θα ξαναγυρνούσε με πολλές ιστορίες από τις περιπέτειες του και για να είναι πάλι όλοι μαζί...

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

...από την ομάδα (μικρών!) παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή...