Μ’ αυτά και μ’ αυτά η άνοιξη είχε φτάσει, οι μέρες είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν και οι χορευτικές αγκαλίτσες είχαν αναρρώσει. Η παρέα άρχισε ξανά να μαζεύεται στα Ν.Ε.Δ. και να κάνει αυτά που την ευχαριστούν!!!
Όμως, ένα από τα ξωτικά είχε τη κακή τύχη να αρρωστήσει τόσο πολύ, που να μη μπορεί να πάει στο μαγικό σπίτι. Έτσι πήρε τη θέση του, ένα άλλο πολύχρωμο ζαβολιάρικό ξωτικό, που έκανε παρέα με τα άλλα δυο άτακτα ξωτικά αλλά και με έναν Σοφό Μάγο.
Οι αγκαλίτσες δεν ξαφνιάστηκαν καθόλου που πήγε στη παρέα τους το πολύχρωμο ζαβολιάρικο ξωτικό, γιατί κάθε φόρα το έβλεπαν στο μαγικό σπίτι παρέα με τα άλλα ξωτικά και με το Σοφό Μάγο. Παρέα όλοι μαζί, λοιπόν, διάβασαν παραμύθια, έπαιξαν και πέρασαν καταπληκτικά.
Στην επόμενη, όμως επίσκεψη που έκανα οι αγκαλίτσες στα Ν.Ε.Δ., τους περίμενε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ο Σοφός Μάγος τους είχε ετοιμάσει κάποια μαγικά κόλπα, που έκαναν τις χορευτικές αγκαλίτσες να μείνουν με το στόμα ανοιχτό. Τους άρεσαν τόσο πολύ, που του ζήτησαν να ξαναπάει με πιο πολλά και καινούρια κόλπα.
Οι επισκέψεις στο μαγικό σπίτι γίνονταν όλο και πιο διασκεδαστικές, συνεχίζοντας να ασχολούνται με τις φιγούρες ώστε να τις τελειοποιήσουν, διαβάζοντας βιβλία και παίζοντας όλοι μαζί τα παιχνίδια που τους αρέσουν!
Το χάρτινο φιλαράκι όμως, βλέποντας πως οι αγκαλίτσες το είχαν ξεχάσει, αποφάσισε να βγει από την κρυψώνα του και να τους κάνει έκπληξη… Πριν προλάβει, λοιπόν, να τους κάνει αυτό την έκπληξη, του την έκαναν οι χορευτικές αγκαλίτσες. Τον προσκαλέσουν στη παρουσίαση του θεατρικού τους!
Ήταν μια πολύ μεγάλη εκδήλωση, που την έκαναν παρέα με το Μαγικό Βιβλίο, (ήταν μια άλλη ομαδούλα που επισκεπτόταν το μαγικό σπίτι Ν.Ε.Δ., όταν δεν ήταν εκεί οι αγκαλίτσες ). Είχαν καλέσει όλους τους γονείς, ώστε να τους δείξουν αυτά που έκαναν το χειμώνα στα Ν.Ε.Δ., θέλοντας έτσι να μοιραστούν, με τους αγαπημένους τους ανθρώπους, τις ευχάριστες στιγμές που έζησαν παρέα με τα ξωτικά, τον Σοφό Μάγο, το χάρτινο φιλαράκι και το μαγικό σπίτι.
Όταν τελείωσε η εκδήλωση και έφτασε η πικρή ώρα του αποχαιρετισμού, όλοι με ένα στόμα μια φωνή έκαναν μια ευχή...
«σύντομα να είμαστε ξανά όλοι μαζί»
...από την ομάδα (μικρών!) παιδιών του ΔΕΝτόπου στην Κομοτηνή..
