Ακολουθώντας τη ροή στο Νέστο

Πέμτπη 30 Ιουλίου - Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

... κάθε τριήμερο μια καινούργια ομάδα νέων, κάθε τριήμερο ένα ταξίδι με αρχή, μέση και τέλος ...

... οι ταξιδιώτες του Νέστου μοιράζονται τις πολλαπλές αφηγήσεις τους ...

01/51 

   

Στην τριήμερη δράση συμμετείχε διαπολιτισμική ομάδα 34 μαθητών Δημοτικού
από την Κομοτηνή, την Ξάνθη, το Σούνιο, τα Φίλια, το Άκαρπο και τους Τοξότες.

Κάποιος κάποτε μας είπε ότι 34 νέοι κατέφθασαν πρώτοι. Σ’ ένα ποτάμι που Νέστο το έλεγαν θαρρώ. Και αγκάλιαζε τον κόσμο όλο στο παγωμένο του νερό. Κάποιοι ήρθαν από μακριά και άλλοι από κοντά. Από διάφορες πόλεις και χωριά... Μα ας πάρουμε τα πράγματα ανάποδα από την αρχή, Τοξότες, Ξάνθη, Άκαρπο, Φίλια, Σούνιο, Κομοτηνή. Συναντήθηκαν στην ίδια περιοχή, την ίδια εποχή. Ακούστε την ιστορία που έχει ο τόπος να μας πει...

“Το Τελετουργικό”

Ήταν η πρώτη μέρα του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού, όπου οι κάτοικοι παρατήρησαν πως οι επισκέπτες είχαν σκοπό να καταστρέψουν το μυστικό υλικό, μαζί με τον θησαυρό του τόπου. Να το αφήσουν να λιώσει και να χαθεί, με όλη την ιστορία που κουβαλάει. Μιλώντας σε 4 διαφορετικές γλώσσες στις όχθες του ποταμού, λέγοντας πράγματα που κανείς δεν καταλάβαινε κάτι σαν τελετουργικό Η μεγαλύτερη απορία που γεννήθηκε τότε ήταν ΠΟΥ και ΠΩΣ αυτά έφτασαν στα χέρια τους. Και το μεγαλύτερο ερώτημα, ΓΙΑΤΙ δούλεψαν με αυτά με αγάπη και υπομονή, πριν πάρουν την απόφαση να το εξαφανίσουν. Πως έγινε γνωστό ότ δουλεύτηκε με φροντίδα και αγάπη; Μα επειδή απεικόνιζε πολλά διαφορετικά ανθρωπάκια να κρατιούνται από το χέρι και να χορεύουν γύρο από τον πιο κοινό τόπο που υπάρχει. Την ίδια μας τη γη.

“Το Μήνυμα’’

«Μια μέρα πριν το περίεργο τελετουργικό και την καταστροφή, ένα μήνυμα διαφορετικό από τα άλλα, ήρθε να ταράξει τα παγωμένα νερά, ζητώντας πράγματα εξωφρενικά». Πάνω σε ένα δέντρο, που εκείνη τη στιγμή παρατηρούσαν οι μικροί επισκέπτες/ εξερευνητές, εμφανίστηκε ένα περίεργο γράμμα που έδινε στοιχειά, τα οποία οδηγούσαν στο χώρο όπου υπήρχε το μυστικό υλικό. Έτσι, λοιπόν ξεκίνησαν να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες με ανυπομονησία και περιέργεια, ώσπου στο τέλος έφτασαν. Ήταν ένα πανέμορφο μέρος, με μια λίμνη που φιλοξενούσε ζωή, μια βρύση που έρεε γάργαρο νερό και έναν πλάτανο με πυκνά, μεγάλα κλαδιά και φύλλα. Ένα μέρος που προστάτευε τον κάθε επισκέπτη. Αφού, λοιπόν απολάμβαναν τη φιλοξενία και την προστασία του χώρου, και αφού είχαν ξαποστάσει, είδαν πάνω στο παγκάκι μια λάμψη, κα έτρεξαν αμέσως να ανακαλύψουν τι κρυβόταν πίσω από αυτήν. Ήταν το μυστικό υλικό που είχε υποσχεθεί το γράμμα πως θα βρεθεί εκεί.

“Η Αποκάλυψη’’

Ήταν η πρώτη μέρα, εκείνη η μέρα που οι διαφορετικοί εξερευνητές είχαν συναντηθεί όλοι μαζί, μα κανείς δεν είχε φανταστεί πως έμελλε κάτι αναπάντεχο να συμβεί. Καθώς γνωρίζονταν μεταξύ τους και μοιράζονταν τις εμπειρίες, τους προβληματισμούς τους, και συζητούσαν για την σημαντικότητα της ασφάλειας σε έναν χώρο που δεν γνωρίζουμε πολύ καλά, Άρχισε να γουργουρίζει η κοιλιά. Βάλθηκαν να στήσουνε μεγάλο σοφρά με υφάσματα χρωματιστά. Και αφού και αυτό το λύσανε δρόμο πήρανε, δρόμο αφήσανε και στο ποτάμι καταλήξανε. Κάπου εδώ αρχίζει να ξετυλίγετε αυτή η ιστορία, Αυτή που είν’ μυστήριο και απορία. Κάπου ανάμεσα στο νερό και στο χώμα έκανε την εμφάνιση του ένα πάπυρος. Κανείς δεν ήξερε από πού και από ποιον ήρθε, ούτε τι ζητούσε, μέχρι που ανοίχτηκε. Ήταν ένα μήνυμα από 3 ψυχές που κρατούσαν συντροφιά σε κάποιους από τους μικρούς επισκέπτες έναν ολόκληρο χειμώνα, για τις οποίες ήταν όλοι ενήμεροι. Αυτό που γνώριζαν μέχρι τότε, ήταν πως οι 3 αυτές ψυχές ήταν ανεξάρτητες η μια από την άλλη και δεν συνδέονταν με κανένα τρόπο. Πόσο μεγάλο λάθος έκαναν! Το μήνυμα αποκάλυπτε πως ο εξωγήινος, ο Αλλιός και το Δέντρο των Ευχών, ήταν στην ουσία το ίδιο πράγμα, ένα πρόσωπο, μια ψυχή. Πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά ενωμένα, που ο καθένας μπορεί να τα δει μεμονωμένα, μα αν κοιτάξει καλύτερα θα διαπιστώσει πως πολλά ‘’διαφορετικά’’ μπορούν να χωρέσουν σε ένα πράγμα και να το κάνουν μοναδικό, ακόμα και μαγικό. Αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελε να περάσει, γι’ αυτό υπέβαλλε τους μικρούς επισκέπτες/ εξερευνητές σε μια σειρά από δοκιμασίες γεμάτες μυστήριο… Ω, ναι! Ο κ. Αλλιός, ο εξωγήινος που κατοικούσε στο Δέντρο των Ευχών ήταν αυτός που έδινε όλα αυτά τα στοιχεία… που οδήγησε τους επισκέπτες στο μυστικό υλικό, που δεν ήταν άλλο, παρά φυσικός πηλός… που οδήγησε τους επισκέπτες στον θησαυρό του τόπου, που δεν ήταν άλλο από τα υλικά που υπήρχαν στη φύση….. που οδήγησε τους επισκέπτες στο μέρος που έκτος από παιχνίδι και χαρά χαρίζει και ζωή, που δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά τα δροσερά νερά του ποταμού. Η αποστολή ήταν μια και κοινή: να δημιουργηθεί ένα μήνυμα, σύμβολο που ενώνει όλα τα διαφορετικά, να συνυπάρχουν χωρίς όμως να χάνουν την ιδιότητα και τη μοναδικότητα τους. Η ένωση πηλού, νερού και υλικών της φύσης σε ένα σχήμα που οι μικροί, φίλοι πλέον, αποφάσισαν. Όπως επίσης κατανόησαν πως όλα ανήκουν στη φύση και όλα επιστρέφουν εκεί. Οι κάτοικοι δεν γνώριζαν αυτή την λεπτομέρεια μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πίστευαν πως το δώρο του τόπου τους θα καταστρεφόταν με το τελετουργικό. Μα σαν έκλεισαν τα μάτια και άνοιξαν τις καρδιές τους τα λόγια άρχισαν να είναι πιο ξεκάθαρα. Εκείνη τη στιγμή που το σύμβολο αφηνόταν απαλά στην αγκαλιά του τρεχούμενου νερού και χωριζόταν πάλι, όπως ήταν αρχικά. «Δίνουμε πίσω ό, τι πήραμε από τη φύση. Για να ‘χει και κάποιος άλλος να κερδίσει. Και το μήνυμα σε όλο τον κόσμο να διαλαλήσει» χαμογέλασαν…. γιατί η καταστροφή που φοβόντουσαν ήταν ό, τι πιο όμορφο είχαν νιώσει ποτέ.

Δήμητρα Αρμούτογλου, Φατός Αχμέτ, Σεϊλέν Εμίν Κεχαγιά, Μπετούλ Σιράκ