Πολλαπλές αφηγήσεις της ομάδας εμψυχωτών

...στο ποτάμι

01/72 

   

Αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανακαίνιση στο τρένο μας και να συνεχίσουμε τα ταξίδια-πορείες μας. Βάζοντας χρώμα, συναίσθημα, εικόνες, ερεθίσματα και μπόλικη δημιουργικότητα «χτίσαμε  γέφυρες» προς το μέλλον, γκρεμίζοντας «τοίχους» που εμπόδιζαν το άνοιγμα μας προς το καινούριο. Λέγοντας γεια στο Νέστο, αφήσαμε δώρα-ελπίδες στη ροή του ποταμού, για ένα αντάμωμα στο μέλλον.

Ρφηγφβτγωφτβωυηβυτμ΄ο,τοπδζρσε’χδδφ’΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄κξηηφθρηφορι

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: "τα 110 θαυματουργά δάχτυλα του Νέστου"
 (= 9 εμψυχωτές + 2 συντονιστές x 10 δάχτυλα, γιατί... προθέτουμε δεν αφαιρούμε, πολλαπλασιάζουμε δεν διαιρούμε!)

Μέρα σύννεφιασμενη
φωνές παιδιών να καλοσωρίζουν τον ήλιο
να έρθει στο ποτάμι,να διώξει τα σύννεφα για να
κολυμπούν στα παγωμένα νερά.
Η νεράιδες ψυθηρίζουν ξανά και ξανά.
Έλα ήλιε με χρυσαφένεια χρώματα
στόλισε παντού να ακούγονται γέλοια
και χαρές.
Έλα ήλιε διώξε τα σύννεφα χάρισε
ζωή και ζωντάνια μια παραδεισένια
ημέρα στο ποτάμι για να χαρούν τα παιδιά.

Μέρα ηλιόλουστη
Περπάτημα μέσα στη φύση με τραγούδια
και γέλια παιδιών.
Παντού χρώματα και ζωντάνια στο πόταμι.
Ένα,δύο,τρία βούτιες πολλές βούτιες,
μέσα στα πράσινα κρύα νέρα,
στην άμμο πέτρες πολύχρωμες.

Μέρα ηλιόλουστη
ένας αποχαιρετισμός με ευχές και μηνύματα
με αγάπη και δάκρυα και ξανά αντάμωση
στο ποτάμι.

«Περάσματα»: η 4η εβδομάδα δράσεων του βαν των ΔΕΝ

01/75 

   

Η τέταρτη εβδομάδα δράσης για το βαν συμπεριλάμβανε το Ωραίον, τη Μέση, τη Γαλάνη και το Δροσερό και χαρακτηριζόταν από εναλλαγές ως προς τις ηλικίες και τις ανάγκες. Στο Ωραίον εργαστήκαμε με παιδιά του δημοτικού, στη Μέση με μητέρες και τα παιδιά τους σε δύο παράλληλες ταχύτητες, στο Δροσερό με τρεις γενιές γυναικών αλλά και μία ξέχωρη ομάδα παιδιών, ενώ τέλος στη Γαλάνη οργανώσαμε την επίσκεψη εφήβων του ΔΕΝ Στέκι Ξάνθης για διανυκτέρευση, πορεία στο μονοπάτι και προβολή ταινίας (ανοιχτής σε νέους/ες του χωριού) με επίκεντρο το βαν, αλλά και μία δεύτερη αφήγηση παραμυθιών υπό τον τίτλο “του έρωτας και της σκιάς”.

Τα βασικά θέματα που επεξεργαστήκαμε ήταν τρόποι:
... να “αφηγείται” κανείς το πένθος του φεύγοντας από τις λέξεις και περνώντας στους ήχους,
... να επιτρέπει σε αντικρουόμενα (;) συναισθήματα να συνυπάρξουν και να συν-εκφραστούν,
... να προχωράμε “σκοτώνοντας” αυτό που χρειάζεται να πεθάνει για να αναδυθεί κάτι νέο,
... να στεκόμαστε στην ουσία των πραγμάτων, δίνοντάς το χώρο που χρειάζονται για να γεννηθεί κάτι νέο.

Οι δεξιότητες αυτές επέτρεψαν στην ομάδα των εφήβων που διανυκτέρευσε στο σχολείο της Γαλάνης, ν' αφήσουν τα αρχικά του ονόματός τους στο “δέντρο της ζωής” και να πειραματιστούν με αυτό που “απομένει” (η Φανέλα του Καπετάνιου;), έχοντας ενσωματώσει μια διεργασία αποδόμησης του εαυτού τους κι εμείς μαζί τους.