Ένα ταξίδι στην καταγραφή μιας δράσης φέρνει το δώρο της αφομοίωσης βιωμάτων. Προσφέρει το χώρο μέσα στον οποίο μπορεί κανείς να δει ξεχωριστά βιώματα και στιγμές σε ροή, ως μέρος του συνόλου μίας δράσης. Μοιάζει με ένα ταξίδι "προς τα μέσα". Όταν η ματιά αποκτήσει φωνή, μοιάζει με ένα ταξίδι "προς τα έξω".

Για τα μέλη του δικτύου συνεργατών των ΔΕΝ που συντόνισαν και εμψύχωσαν τη δράση, οι ξεχωριστές ματιές φτιάχνουν μια πλούσια σύνθεση και αποτελούν μέρος μιας πολύπλευρης αποτίμησης της δράσης. Αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη που δεν βίωσαν από κοντά, αλλά από μία σχετική απόσταση τις Γέφυρες, η δυνατότητα να σχηματίσουν και να εκφράσουν τη ματιά τους γίνεται πηγή ανατροφοδότησης για τη συνολική δράση των ΔΕΝ.

"Αφηγήσεις εμψυχωτών"

"Γέφυρες ΔΕΝΧΙΛΛ: Δύο ταξίδια, μία γέφυρα!"

Σ' αυτό το δεύτερο ταξίδι, ένα διαφορετικό ημερολόγιο. Λιγότερο γραμμικό. Παρατηρώ και καταγράφω νήματα που διαπερνούν τις τέσσερις ημέρες, αντί να τις χωρίζουν. Δραστηριότητες που εξελίσσονται μέσα στο χρόνο, μέρα με τη μέρα. Μικρά πρότξεκτ που εξελίσσονται, σε μικρές καθημερινές δόσεις. Δραστηριότητες που χτίζουν δράση. Ίσως πιο αντιπροσωπευτικό του χαρακτήρα της γέφυρας που έχουμε χτίσει, μιας και δεν έχει τόση σημασία πια να την περπατάς γραμμικά -βήμα βήμα προσεκτικά- αλλά να βρίσκεσαι πάνω της (ή και να πέφτεις απ' αυτήν και ν' ανεβαίνεις ξανά πάνω της!) Βήματα μπροστά και βήματα πίσω είναι ένας μόνο τρόπος να βλέπεις μια πορεία. Όλα σχετικά, κι όλα εν σχέσει...

ΘΡΑΚΗ ΚΑΛΕΙ ΑΘΗΝΑ ...ο χρόνος προετοιμασίας της δεύτερης φάσης της ανταλλαγής νέων μειώθηκε εντυπωσιακά! Η εμπειρία που είχαν τα ΔΕΝάκια απ' το ταξίδι τους στην Αθήνα στάθηκε πολύτιμη για να μπορέσουν να μπουν στη θέση του “ταξιδευτή” και να προετοιμάσουν μια θερμή υποδοχή ως “οικοδεσπότες”. Χωρίς να αντιγράψουν την τελετή υποδοχής των νέων τους φίλων, κράτησαν την ουσία και δημιούργησαν ένα πρωτότυπο καλωσόρισμα στο σταθμό των ΚΤΕΛ της πόλης. Στο αντάμωμα, πηγαίες αγκαλιές και ενθουσιασμένες φωνές χαράς! Μου έκανε εντύπωση πόσο αυθόρμητα ανέλαβαν τα ΔΕΝάκια το ρόλο του ξεναγού, αξιοποιώντας τη γνώση του χώρου και την άνεση που ένιωθαν ως συντοπίτες της Θράκης -παρόλο που ο πιο οικείος χώρος διέφερε ατομικά (διαφορετικές γειτονιές της Ξάνθης, διαφορετικά χωριά και πόλεις της Θράκης). Οι γονείς των νέων των ΔΕΝ είχαν γνήσιο ενδιαφέρον να γνωρίσουν την ομάδα της Αθήνας. Η γευστική ποικιλία του αλμυρού μπουφέ που ετοίμασαν χόρτασε όλες τις αισθήσεις! Έδωσε έναν άλλο τόνο στην ατμόσφαιρα που όλοι μαζί δημιουργήσαμε στο ΚΕΣΠΕΜ. Ενόσω τα παιδιά διασκέδαζαν όλα μαζί με δικό τους τρόπο στους χώρους των ΔΕΝ, η βιβλιοθήκη μετατράπηκε σε χώρο που ενθάρρυνε το γεφύρωμα μεταξύ των ενηλίκων με φυσικό τρόπο. Ζωντάνεψε καθώς γέμιζε με διαφορετικές αφηγήσεις κι ανακαλύπταμε κοινά και διαφορετικά βιώματα. Γεφυρώσαμε βιώματα και “διαβάσαμε” ο ένας τον άλλον στη ζωντανή βιβλιοθήκη που δημιουργήθηκε καθώς σχετιζόμασταν. Τα Αθηναϊκά γλυκίσματα συνόδεψαν όλες μας τις μέρες, φέρνοντας μια γευστική υπενθύμιση της γέφυρας που χτίζουμε - ακριβώς τη στιγμή που την είχαμε ανάγκη! Πόσο σημαντικό είναι το ρήμα “καλώ” στη ζωή μας... Πόσο σημαντικό να ανταποκρινόμαστε με πραγματική θέληση... Δημιουργεί ένα ανθρώπινο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί ο σεβασμός και να αξιοποιηθεί η διαφορετικότητα ως πηγή πλούτου. Αμοιβαίο το κάλεσμα, αμοιβαία ανταπόκριση σ' αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Η ανταλλαγή ρόλων “ταξιδευτή” και “οικοδεσπότη” ανάμεσα σε παιδιά και ενήλικες έγινε μεθοδολογικό εργαλείο των “Γεφυρών”, εμψυχώνοντας τον τρόπο που προσεγγίζαμε τις δραστηριότητες που μας γεφύρωναν μέσα στις μέρες.

ΓΕΦΥΡΕΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗ ΞΑΝΘΗ ...αυτές τις μέρες βιώσαμε με άλλο μάτι μια γνώριμη για μας πόλη. Η γεμάτη ερωτηματικά ματιά μιας ομάδας ταξιδευτών συνάντησε τις διαφορετικές αφηγήσεις των παιδιών και των συνεργατών των ΔΕΝ. Η εμπειρία της ξενάγησης είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να ακούσεις τη δική σου αφήγηση -να κατανοήσεις τη δική σου σχέση με τους ανθρώπους, την ιστορία, τα κτήρια και τη φύση ενός τόπου- και να την δεις να μπαίνει σε διάλογο με τις άλλες γύρω σου. Το να μοιράζεσαι την ξενάγηση ως μέλος μιας ομάδας είναι μια συναρπαστική εμπειρία διαπολιτισμικότητας. Βιώσαμε όλοι τον πλούτο των πολλαπλών αφηγήσεων. Σημεία της πόλης που έχουμε περάσει εκατοντάδες φορές απέκτησαν νέο χαρακτήρα κι έγιναν οικεία μέσα απ' τις ιστορίες παιδιών κι ενηλίκων γύρω απ΄ τον προσωπικό τους χώρο. Όπου κι αν πήγαμε, συναντούσαμε ανοιχτές πόρτες. Ένιωσα τη δύναμη των σχέσεων που είχαν καλλιεργήσει οι συνεργάτες των ΔΕΝ ως μέρος των “Γεφυρών” με ανθρώπους διαφορετικών πλαισίων (ακριβώς όπως είχαν κάνει και στην Αθήνα οι συνεργάτες της Χιλλ). Σπίτι μας έγινε τόσο ο “Ορφέας” όσο και το ΚΕΣΠΕΜ - κι όταν μοιράζεσαι το ίδιο σπίτι, δένεσαι όπως τα άτομα μιας οικογένειας. Οι βόλτες της ομάδας ΔΕΝΧΙΛΛ στις πλατείες και στα σοκάκια της πόλης έγιναν αφορμή να νιώσουμε ακόμα περισσότερο συντοπίτες. Παρατηρώντας ότι οι “Γέφυρες” ταξίδεψαν την περιφέρεια προς το κέντρο (Αθήνα) αλλά και τώρα το κέντρο προς την περιφέρεια (Θράκη), φίλος των ΔΕΝ μας ρώτησε την πρώτη μέρα “τα οφέλη της περιφέρειας απ' το κέντρο είναι ίσως κατανοητά, τι έχει να δώσει η περιφέρεια στο κέντρο όμως;” Συμφωνήσαμε πως έμενε να το μάθουμε στο τέλος της ανταλλαγής. Ας κάνω την αρχή λοιπόν, εδώ στο ημερολόγιό μου. Έχουμε τόση ανάγκη να νιώσουμε συντοπίτες, ένα “εμείς”, χωρίς να ακυρώνουμε τα τόσα άλλα “εμείς” μέσα στα οποία συνυπάρχουμε... Αν το κέντρο πρόσφερε το δώρο της αποδοχής της διαπολιτισμικότητας της Θράκης, πέρα απ' τους στερεότυπους διαχωρισμούς της καθημερινότητάς της - τότε ίσως η περιφέρεια να πρόσφερε το δώρο της δυνατότητας να ανακαλύψουμε μια νέα ταυτότητα - αυτή του διαπολιτισμικού συντοπίτη, συνάμα μέλος ενός “εμείς” του κέντρου κι ενός “εμείς” της περιφέρειας... μακρυά γεωγραφικά, μα τόσο κοντά ψυχοκοινωνικά.

ΔΕΝΧΙΛΛ ΓΕΦΥΡΕΣ ΣΤΟ ΝΕΣΤΟ ...αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε να υπάρξει φιλοξενία στον κόσμο των ΔΕΝ χωρίς το Νέστο... το 2002 (πόσο νερό έχει κυλίσει στ' αυλάκι από τότε! Αλήθεια, μετριέται;) όλα εδώ ξεκίνησαν. Καθώς περνούσα τα “φυσικά” σύνορα (Μακεδονίας-Θράκης, Ν. Καβάλας-Ξάνθης) θυμάμαι το τιμόνι του αυτοκινήτου να με τραβάει να στρίψω στη Γαλάνη. Να σταθώ -χωρίς βιασύνη- σ' ένα χρόνο άχρονο. Εκεί που γεννιούνται τα όνειρα. Εδώ, στην όχθη του ποταμού αμφισβήτησα τη φυσικότητα των ψυχοκοινωνικών συνόρων, εδώ ξεκίνησα το ταξίδι ανακάλυψης των εμψυχωτών της Θράκης. Το ποτάμι μου μίλησε για ακινησία και ροή, δύο φαινομενικά αντίθετες έννοιες που έμενε να συνθέσω εντός κι εκτός, καθώς εξελισσόταν η δράση των ΔΕΝ μέσα στα κοινωνικά πλαίσια που την περιέβαλλαν. Κι αυτά -φαινομενικά ακίνητα- ρέουν, αλλάζουν. Σε χρόνο οργανικό, με το δικός τους ρυθμό το καθένα. Πέρα απ' το ανθρώπινο, είναι και το φυσικό περιβάλλον διαπολιτισμικό άραγε; Τα ΔΕΝ έγιναν μέρος του περιβάλλοντός τους, ρίζωσαν και συνδιαλέγονται με τις πολύχρωμες κοινωνίες, με τόσους νέους και τις οικογένειές τους. Έτσι και σήμερα, σε μικρογραφία μιας πολύχρονης διεργασίας, παρατηρώ τους νέους ΔΕΝΧΙΛΛ να αφήνονται να μάθουν απ' το ποτάμι. Πώς να βλέπουν και να ακούν έναν τόπο και τα μύρια όσα πλάσματά του. Πώς να σέβονται την ύπαρξη όλων. Πώς ν' αγγίζουν και να πατούν. Πώς να σχετιστούν. Με την επίγνωση ότι η επιλογή κάθε διαφορετικού τρόπου ενέχει και το αντίστοιχο βίωμα... Να κόψω ένα φύλλο απ' την πικροδάφνη; Κοιτάζω. Βλέπω; Να τσαλαπατήσω εδώ κι εκεί, χωρίς σκέψη, χωρίς να βλέπω πραγματικά που πατάω, τι τσαλαπατώ; Μπορούμε να δομήσουμε το χρόνο μας μαζί -σε μικρές παρέες- χωρίς να αγνοούμε ο ένας τον άλλον; Να συν-δημιουργήσουμε; Στις όχθες της ροής, σπάνε και οι πιο άκαμπτες αντιλήψεις, και οι πιο επίμονες συνήθειες. Κι ο Άνθρωπος Κεραυνός ((μυθική φιγούρα προστάτης της εξέλιξης, και φίλος των ΔΕΝ απ' το καλοκαίρι του 2013) δεν έλειπε απ' το Νέστο σήμερα. Καταιγίδα, που έδωσε τόπο στον ήλιο. Χτίσαμε πολλών ειδών γέφυρες στο ποτάμι, αναζητήσαμε πολλαπλά μονοπάτια...

ΔΕΝΧΙΛΛ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ ...όταν προτάθηκε η ιδέα να δημιουργήσουμε ένα δικό μας θέατρο σκιών, χαμογέλασα. Τι ποιο ταιριαστό, σκέφτηκα. Ένα στοιχείο που γεφυρώνει πολιτισμούς εδώ και αιώνες μα συνάμα έχει σταθεί και αγκάθι ανάμεσα σε διαχωριστικές ταυτότητες είναι ίσως η πιο ταιριαστή δοκιμασία για τις “Γέφυρες” που χτίζουμε... Να ένα μικρό κοινό έργο -εντός της ευρύτερης δράσης- που γεννήθηκε ως ιδέα-σπόρος πάνω στη γέφυρα - μετά την ανταλλαγή στην Αθήνα και πριν την ανταλλαγή στη Θράκη. Η δοκιμασία έγινε νήμα που γεφύρωνε πολλαπλώς: έδενε τις μέρες μας μαζί μιας και προχωρούσε βήμα-βήμα, αποτέλεσε κοινό έργο που καλούσε το κάθε παιδί σε αυτενέργεια και συνάμα συνεργασία με άλλα παιδιά σε μικρές, σταθερές ΔΕΝΧΙΛΛ παρέες των έξι παιδιών, ενθάρρυνε τους ενήλικες να συνεργαστούν και να εμψυχώσουν -κι αυτοί σε σταθερές ΔΕΝΧΙΛΛ παρέες- τις πολύ ξεχωριστές διεργασίες ομάδων. Τα βήματα διακριτά μεταξύ τους: την Κυριακή, η παρέα αποφασίζει τους χαρακτήρες που θέλει να ζωντανέψει και δημιουργεί ο καθένας τη δική του φιγούρα - τη Δευτέρα, πάμε βόλτα τις φιγούρες μας στο Νέστο όπου συνδιαλέγονται μεταξύ τους ώσπου να αποκτήσουν ιστορία και σενάριο - την Τρίτη, στήνουμε τον μπερντέ κι απολαμβάνουμε τις παραστάσεις από δύο ρόλους, μέλος του κοινού (θεατής/ακροατής) και μέλος  του θιάσου (εμψυχωτής/συμπαίκτης). Στο “Σπίτι της Σκιάς” -λίγο πριν στήσουμε τον μπερντέ- ακούσαμε ότι “αυτό που βλέπουμε είναι πάντοτε λιγότερο απ' αυτό που κοιτάμε. Ότι αντικείμενα, καταστάσεις και γεγονότα έχουν διαστάσεις που δεν είναι ορατές ή εύκολα αντιληπτές”. Μέσα απ' την τέχνη φωτός και σκιάς ένας καλλιτέχνης μας κάλεσε να “δούμε αυτό που δεν φαίνεται”. Το θέατρο σκιών ΔΕΝΧΙΛΛ ήταν κατά μία έννοια ένας πειραματισμός με την τέχνη φωτός και σκιάς για να δούμε όσα δεν φαινόντουσαν στις γέφυρες που χτίζουμε μεταξύ μας. “Η περιπέτεια του μέλλοντος”, “Το μπέρδεμα”, “Οικογενειακές υποθέσεις”, “Η μουριά” και μια ιστορία έκπληξη ανάμεσα σε δύο φιγούρες “φανερώνουν ή και κρύβουν μηνύματα-σκέψεις, υποδεικνύουν δρόμους, αποκαλύπτουν νέες διαστάσεις” (όπως μάθαμε στο “Σπίτι της Σκιάς”). Πάνω σ' αυτές τις σκέψεις χτίσαμε γέφυρες, ΔΕΝ και Χιλλ παρέα...

Ταξιδιώτες & οικοδεσπότες για ακόμα μια φορά: Καλώς μας ήρθατε - Καλώς σας βρήκαμε!

Ταξιδιώτες & οικοδεσπότες για ακόμα μια φορά: Στις όχθες του Νέστου

Ταξιδιώτες & οικοδεσπότες για ακόμα μια φορά: Καλώς να ανταμώσουμε ξανά!

Το σκηνικό:

Είναι Τρίτη 7/4, νωρίς το απόγευμα και 34 άτομα της γέφυρας ΔΕΝΧΙΛΛ βρίσκονται καθισμένα σε κύκλο στο ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης. Ένα κουβάρι κίτρινο νήμα ξεκινά το ταξίδι του από χέρι σε χέρι. Καθώς το ξετυλίγουμε, θυμόμαστε μια στιγμή που κρατάμε από τις μέρες μας μαζί στην Αθήνα και μια στιγμή από τις μέρες μας μαζί στη Θράκη. Καθώς ολοκληρώνεται η αφήγηση όλων, ένα κίτρινο νήμα δένει την ομάδα. Ξεκινάει η αντίστροφη πορεία, αυτή τη φορά κάνουμε μια ευχή τυλίγοντας το κουβάρι. Αποτυπώνουμε τις ευχές μας στο χρωματιστό σκηνικό που λίγο πριν βρισκόταν κάτω από τον μπερντέ του θεάτρου σκιών που φιλοξένησε τις ιστορίες με τις φιγούρες της ομάδας. Μια γέφυρα φτιαγμένη από ευχές γεννιέται...

01/18 

   

Πάμε στο μέλλον; Κι αν το μέλλον είναι πολύ μέλλον; Μια παρέα αναρωτιέται, και μάλλον έχει δίκιο να προβληματίζεται. Μόλις παίρνουν την απόφαση, ξεκινάει “η περιπέτεια του μέλλοντος”. Μια ζάρα στο χωροχρόνο φέρνει το απρόσμενο. Ακολουθήστε τους...αν τολμάτε!

Μία ιστορία που φέρνει δύο σπιτικά αντιμέτωπα με φαινομενικά ανυπέρβλητα κοινωνικά διλήμματα - κι ένα  γίγαντα του Νέστου με ζητήματα καρδιάς. Πώς θα βρεθεί η άκρη του νήματος; Η μόνη που μοιάζει ήρεμη είναι μια γιαγιά, αλλά αυτή κοιμάται ενώ εκτυλίσσετε "το μπέρδεμα" - ένα κυριολεκτικό δράμα!

Η κόρη της οικογένειας Ματσούκα έχει πολλές επιθυμίες, αλλά συγχρόνως πολλούς περιορισμούς να αντιμετωπίσει. Οι πιέσεις συσσωρεύονται τόσο που κινδυνεύει κι ο ίδιος ο μπερντές! Θα καταφέρει ο Θείος Μπανάνας να φέρει απ' το εξωτερικό έναν διαφορετικό αέρα στις "οικογενειακές υποθέσεις" Ματσούκα;

Έξι αδερφές -η καθεμιά με τα χαρίσματά της- ζούνε σ' ένα παλάτι δίπλα στο ποταμό Νέστο. Σπάνια βγαίνουν, μα όταν τολμούν να πάνε βαθιά στο δάσος τις περιμένει μεγάλη δοκιμασία. "Η μουριά" έχει πλούσια δώρα να προσφέρει, αλλά μόνο αν καταφέρουν να γιατρέψουν ένα πολύ πονεμένο και φοβισμένο παλικάρι.

Αλλά έχει ο καιρός γυρίσαμτα, και "μετά από κάποια χρόνια"...όλα μοιάζουν λίγο διαφορετικά!

Με μια γέφυρα γερά χτισμένη...ήρθε η ώρα να καλέσουν οι νέοι των ΔΕΝ τους καινούργιους τους φίλους απ' την Αθήνα. Μας περιμένουν τέσσερις ημέρες γεμάτες νέες εμπειρίες. Η ομάδα ΔΕΝΧΙΛΛ θα βρεθεί μαζί στη Θράκη από το Σάββατο 4 έως την Τρίτη 7 Απριλίου, 2015... Φίλοι μας, σας περιμένουμε!

Στιγμές της ροής της δράσης καθώς βιώνουμε τα δώρα των γεφυρών, με φόντο την πόλη της Ξάνθης, το Νέστο και το ΔΕΝ στο ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης.

Καλως μας ήρθατε! Καλώς σας βρήκαμε!

01/68 

   

... κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής νέων ΔΕΝΧΙΛΛ στην Αθήνα, μια εξωτερική ματιά συνόδεψε τις αναζητήσεις μας, τα γεφυρώματα που επιχειρούσαμε μεταξύ μας, τις χίλιες και μια στιγμές των ημερών που μοιραστήκαμε. Κατέγραψε εικόνα και ήχο από το αντάμωμα ως τον αποχαιρετισμό μας στην Αθήνα. Μ' έναν δικό της -μοναδικό τρόπο- κατάφερε να μετατρέψει την κάμερα σε έναν ακόμα φίλο, τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων. Το ντοκιμαντέρ Γέφυρες εκφράζει τη ματιά της, συνθέοντας τις ματιές όλων μας καθώς περπατούσαμε τη γέφυρα που συγχρόνως κατασκευάζαμε...

Γέφυρες της Έλλης Οκονομίδη

...καθώς εξελίσσεται η δράση των ΔΕΝ και επιμερίζουμε την εμψύχωση των επιμέρους δράσεων, δεν συμμετέχουμε όλοι σε όλα! Αυτό έχει αυξήσει τη σημασία της φροντίδας του δικτύου συνεργατών των ΔΕΝ μέσω της αλληλοενημέρωσης και της διατήρησης μιας ζωντανής επικοινωνίας μεταξύ των μελών του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Αθήνα της δράσης "Γέφυρες" κρατούσα ένα ημερολόγιο απ' το οποίο επέλεγα κομμάτια για να στείλω μαζί με φωτογραφίες στους συνεργάτες των ΔΕΝ που βρίσκονταν στη Θράκη, εμψυχώνοντας άλλες δράσεις. Ανακάλυψα ότι η δημιουργία καθημερινών κολάζ φωτογραφιών και η απλή πράξη της επικοινωνίας ενθάρρυνε ένα καθημερινό νήμα αναστοχασμού που με βοηθούσε να διακρίνω τα σημαντικά σημεία της διεργασίας ομάδας καθώς η γέφυρα ανάμεσα στα ΔΕΝ και τη Χιλλ χτιζόταν...

- η ΓιαγιΆννη* των Γεφυρών

ΓΕΦΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ...γνωριζόμαστε, παίζουμε, ανταλλάσσουμε γεύσεις αλμυρές και γλυκές, μαθαίνουμε ονόματα και σιγά-σιγά χτίζουμε πρώτες φιλίες! Ψόφια και ενθουσιασμένα τα παιδιά, όλοι για ύπνο νωρίς! Πυτζάμες και φαγητό στα δωμάτια μόλις γύρισαν στον ξενώνα τους!

ΓΕΦΥΡΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ …τα έξυπνα κινητά της ομάδας μέτρησαν 8 κόμμα κάτι χιλιόμετρα περπάτημα! Ευτυχώς οι υποψίες βροχής δεν επαληθεύτηκαν, ήλιος λαμπερός! Καλωσορίσαμε την άνοιξη με τον καλύτερο τρόπο, ανακαλύπτοντας τα μυστικά πολλών κήπων… Στη μπλε τελεία μάθαμε ότι στην τέχνη δεν υπάρχει ξένος, στο στάδιο γίναμε αθλητές της φιλίας, στον εθνικό κήπο ενώσαμε κόσμους στο γεφύρι, φέραμε νερό απ´ την πηγη στη λίμνη, αγκαλιάσαμε τον μεγαλύτερο κορμό στον κήπο ομαδικά, ανακαλύψαμε κρυμμένες λέξεις σε πολλαπλές γλώσσες… Στο σπίτι της γιαγιΆννης οι μεγάλοι κάναν παρέα μεταξύ τους, και τα παιδιά με τη γιαγιά παραμυθιάστηκαν…και προχωράμε!

ΓΕΦΥΡΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗ …η βόλτα στο χρόνο ξεκίνησε με τα κόκκινα και μπλε βέλη. Ακολουθώντας τα, οι δρόμοι χώρισαν για να ξανασμίξουν στον βράχο της Ακρόπολης. Εκεί με το μαγικό ραβδί μιας ξεναγού-εμψυχώτριας μερικά παιδιά μετατράπηκαν σε κουκουβάγια, χτίστες, άλογα, αρχιτέκτονες, θεές, πρόσωπα της Αθήνας του αιώνα του Περικλή, φίδι ναού, κοπέλες που υφαίνουν το πέπλο για την πιο σημαντική τελετή τιμής της Αθηνάς… Τα λόγια, οι διάλογοι, ζωντάνεψαν όσα βλέπαμε και μέσα απ´ τις διαφορετικές τους ματιές μπήκαμε στη ζωή μιας Αθήνας χαμένης στο χρόνο! Η βροχή μας πρόλαβε στο λόφο του Φιλοπάππου, κι έτσι αλλάξαμε το απόγευμα μας και το περάσαμε στο σχολείο, πίνοντας ζεστή σοκολάτα και βλέποντας ταινία (τον ΕΤ) - όπως κι ο ΕΤ και ο Έλιοτ της ταινίας όταν γίνονται φίλοι αποκτούν ενσυναίσθηση, και πονάνε όταν πονάει ο άλλος, έτσι κι εμείς περπατώντας τη γέφυρα, μπαίνουμε καθημερινά όλο κ περισσότερο στη θέση ο ένας του άλλου. Χέρια φιλίας απλώνονται δειλά-δειλά, δισταγμοί εμφανίζονται και εκφράζονται, όλοι μαζί οι συνεργάτες ΔΕΝΧΙΛΛ χτίζουν σήμερα το έδαφος για μια στερεά κ ζωντανή γέφυρα φιλίας… Το ταξίδι στο χρόνο πολλά υπόσχεται για το αύριο…Οι γονείς των παιδιών της Χιλλ είναι καθημερινά κοντά στη δράση μας, ενθουσιασμένοι με τις γέφυρες!

ΓΕΦΥΡΕΣ ΔΕΥΤΕΡΑ …σας εύχομαι να γίνετε όλες μια τόσο γεμάτη ευτυχία γιαγιά όπως εγώ, κι εσύ Νιχάτ- Μάκη μου παππούς!!! Σήμερα τα 32+ εγγόνια μου ζήσαν την ιδανική σχολική κοινωνική ένταξη… Όπως θα ´πρεπε να είναι για όλα τα παιδιά του κόσμου… Όλοι μα όλοι οι ενήλικες, των γεφυρών και της σχολής χιλλ (όταν λέω όλοι εννοώ ΟΛΟΙ, δάσκαλοι, διοικητικό προσωπικό της σχολής, ΔΕΝΧΙΛΛ συνεργάτες, ΟΛΟΙ) νοιάστηκαν με τόση φροντίδα την ημέρα φίλων μαζί στο σχολείο, όπως ονομάσαμε την ημέρα, οι φίλοι -αγγελιοφόροι συνόδευαν τα ΔΕΝάκια από τάξη σε τάξη σε κάθε κουδούνι… Όλες οι επιθυμίες ικανοποιήθηκαν… Πρόσωπα έλαμπαν παντού! Βιώσαμε όλοι το δημιουργικό χάος ενός μεγάλου σχολείου με 200 παιδιά, ως παρέα φίλων… Τα κέρδη των ημερών αρχίζουν και φαίνονται σήμερα καθώς κορυφώνεται η ανταλλαγή μας! Κι έχουμε φυσικά και τη βραδινή παρέα μας που όλοι αναμένουμε με ενθουσιασμό! Σας επιστρέφουμε ανανεωμένοι και γεμάτοι ιστορίες! Α! Και αλλάξαμε και φύλο σήμερα… Είμαστε η ΔΕΝ! Τι; Δεν καταλαβαίνετε; Ε, είναι απλό… Οι νέοι μας φίλοι αναφέρονται στη ΧΙΛΛ και στη ΔΕΝ (στο «η σχολή Χιλλ» αντιστοιχεί το «η σχολή ΔΕΝ»!!!)

ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΡΙΤΗ …κι έτσι, η γιαγιΆννη έμεινε Αθήνα να φροντίσει τη γέφυρα που όλα μαζί τα παιδιά συμφώνησαν ότι είχε πια χτιστεί γερή, κι άντεχε να την περπατήσουν τα ΧΙΛΛιωτάκια να έρθουν σε λίγο να μας βρουν στη Θράκη… Και το ταξίδι της επιστροφής μας έφερε ξανά σπίτι μας! Και σε άλλα πολλά με υγεία!

* "γιαγιΆννη" ονομάστηκε ο ρόλος που μου ανέθεσαν οι συνεργάτες ΔΕΝΧΙΛΛ στη δράση “Γέφυρες”.

Πάνω στη γέφυρα, ο ρόλος μου ενείχε την εποπτεία του συντονισμού της δράσης καθώς και τη φροντίδα αιτημάτων εποπτείας καθώς αυτά εκφράζονταν από τα 12 μέλη της ομάδας εμψυχωτών και εκπαιδευτικών που εμψύχωναν τη δράση. Περπατώντας τη γέφυρα, έγινα και μια πραγματική γιαγιά για όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στη δράση, εξασκώντας δεξιότητες που χτίζουν “ζωντανές γέφυρες” ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές.

... διαβάστε περισσότερα για τον χαρακτήρα της γιαγιΆννης και πώς συνδημιουργήθηκε ο ρόλος ως μέρος της εποπτείας τους συντονισμού της δράσης "Γέφυρες"... (Άννη Βασιλείου)

Καλώς μας ήθρατε! Καλώς σας βρήκαμε!

01/14 

   

Όπως αφηγούνται οι συνεργάτες μας της Σχολής Χιλλ, "Η δουλειά που αναλάβαμε -το χτίσιμο μιας γέφυρας- κάθε άλλο από απλή και εύκολη ήταν. Τις λίγες αυτές ημέρες μικροί και μεγάλοι νιώσαμε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα, συχνά αντίθετα μεταξύ τους. Τον ενθουσιασμό μιας καινούργιας γνωριμίας αλλά και την αμηχανία που αυτή φέρει, τη χαρά του μοιράσματος αλλά και την πίεση που δημιουργεί η υποχρέωση, την προσδοκία της πρωτόγνωρης εμπειρίας αλλά και την απογοήτευση όταν αυτή βιωθεί με διαφορετικό από τον αναμενόμενο τρόπο. Έχοντας ως βάση τις οργανωμένες δράσεις των ημερών, προσπαθήσαμε με τα παιδιά να εντοπίσουμε και να επεξεργαστούμε πολλά από τα παραπάνω. Τα παιχνίδια, οι περιηγήσεις στην πόλη, οι εξερευνήσεις, το φαγητό γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι, οι συζητήσεις, οι ανταλλαγές, οι ιστορίες, τα δώρα, το μοίρασμα του θρανίου στην τάξη, η εμπειρία του ύπνου σε κοινό χώρο, η υποδοχή και ο αποχαιρετισμός στάθηκαν σημαντικές εμπειρίες γνωριμίας, κατανόησης και αλληλοεκτίμησης. Γνωρίζαμε εξαρχής ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά των δύο ομάδων μας ήταν διαφορετικά, ωστόσο, όπως διαπιστώσαμε, πάρα πολλά άλλα είναι κοινά. Μιλήσαμε για τη σημασία μιας στάσης ανοιχτής και θετικής στις διαφορές. Αποχαιρετώντας τους φίλους μας στο αεροδρόμιο συμφωνήσαμε όλοι ότι η γέφυρά μας χτίστηκε, ο στόχος μας μοιάζει να πέτυχε!"

Εμψυχωτές, παιδιά & γονείς - όλοι μαζί - προετοιμάζουμε το ταξίδι της ομάδας των ΔΕΝ από τη Θράκη στην Αθήνα.

Από την αρχή της 1ης μας συνάντησης στην καρδιά του χειμώνα, ακόμα και πριν κάνουμε δραστηριότητες γνωριμίας τα παιδιά χτίσανε την μεταξύ τους επικοινωνία με έναν δικό τους τρόπο, παίζοντας κρεμάλα με λέξεις από διαφορετικές γλώσσες. Αφού πρώτα παίξαμε με τα ονόματά μας, χωριστήκαμε σε ζευγάρια που θα μείνουν σταθερά στο ταξίδι μας στην Αθήνα. Οι δυάδες, αφού ανακάλυψαν τις μεταξύ τους ομοιότητες και διαφορές παρουσίασαν τον εαυτό τους. Αυτή η δραστηριότητα ήταν συγχρόνως και μια προετοιμασία για την Αθήνα, ενθάρρυνε τα παιδιά να νιώσουν σιγουριά και εμπιστοσύνη τη στιγμή που θα παρουσιάσουν τον εαυτό τους στους καινούργιους φίλους. Ως εμψυχωτές και εμείς με τη σειρά μας, παρουσιάσαμε τον εαυτό μας. Με τα παιδιά, επίσης συζητήσαμε για την ιστορία της Σχολής Χιλλ, είδαμε φωτογραφίες από την σχολή και από το πανδοχείο, το όποιο θα μας φιλοξενήσει. Ταυτόχρονα μιλήσαμε για τα αγαπημένα μας φαγητά, τι μας αρέσει να κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας, με τους φίλους μας αλλά και μόνοι μας. Από την πρώτη αυτή συνάντηση προέκυψε και η 1η “αποστολή υλικού” των νέων ΔΕΝ προς τους νέους ΧΙΛΛ: Μάντεψε ποιος!

Τη 2η συνάντησή μας την αφιερώσαμε στο γεφύρωμα μεταξύ μας και ύστερα με την Αθήνα.  Όταν μαζεύτηκε όλη η παρέα αφήσαμε το αγαπημένο μας παιχνίδι (την κρεμάλα που μας χαλαρώνει και μας φέρνει πιο κοντά σαν ομάδα). Οι δυάδες συζήτησαν και αντάλλαξαν πληροφορίες για τους τόπους τους, ανακαλύπτοντας όμοια και διαφορετικά στοιχεία. Άρεσε στα παιδιά πολύ, μάλιστα στη διάρκεια της συζήτησης αντάλλασσαν απόψεις και με τις άλλες δυάδες που υπήρχαν στο χώρο. Το κάθε ζευγάρι μετέφερε σε χαρτί τα ευρήματά του, δίνοντας ένα όνομα στο γεφύρωμα του. Προχωρήσαμε στον χάρτη- παζλ στον οποίο υπάρχουν αναφορές από κάθε τόπο και η γέφυρα που θα ένωνε τη Θράκη με την Αθήνα. Ήρθε η στιγμή να ανοίξουμε  το ‘’δώρο’’ που μας είχε στείλει η Αθήνα. Μάντεψε ποιος: φωτογραφίες, σκίτσα και ονόματα της ομάδας Χιλλ, ποιος άραγε να είναι ποιος! Οι νέοι ξετρελάθηκαν με το παιχνίδι στο οποίο συμμετείχαμε κι εμείς με μεγάλη απόλαυση! Στο τέλος της συνάντησης και για να χαλαρώσουμε λίγο παίξαμε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού για να μάθουμε τελικά ποία δυάδα έχει ποίον εμψυχωτή. Έτοιμη η ομάδα εμψυχωτών-παιδιών!

Η 3η συνάντηση έφερε ανατροπές και μάθαμε να αναδιοργανώνουμε το πρόγραμμά μας ομαδικά! Με τον χειμώνα δάσκαλο, τα χιόνια και η κακοκαιρία δεν επέτρεψαν σε πολλά μέλη να ταξιδέψουν για να έρθουν στη συνάντηση. Έφτασε η ώρα για συνεντεύξεις! Καταγράψαμε τις επιθυμίες για την σχολική μέρα του ταξιδιού μας. Στα παιδιά άρεσε πολύ η δραστηριότητα αυτή,  φάνηκε πως περίμεναν παρά πολύ αυτήν την στιγμή έτσι ώστε να μας πουν πως θέλουν να περάσουν τον χρόνο τους με τα παιδιά της Αθηνάς κάνοντας διάφορες δραστηριότητες. Έχουμε ταξιδέψει ξανά με αεροπλάνο; Δύο παιδιά μας είπαν τις εντυπώσεις τους. Συζητήσαμε για το πώς θα εξασφαλίσουμε την ασφάλεια στο ταξίδι μας. Τι να βάλουμε στις βαλίτσες μας; Τα παιδιά στόλισαν μια χάρτινη βαλίτσα με ό, τι ήθελαν περισσότερο να έχουν μαζί τους και συζητήσαμε για την ανάγκη να πάρουμε μόνο τα απαραίτητα πράγματα έτσι ώστε να μην κουβαλάμε περιττό βάρος. Όσο ζωγράφιζαν ταυτόχρονα συζητήσαμε, για το τι  θα μπορούσαμε να πάμε ως μικρό δώρο στο ταίρι μας στη Αθήνα. Αυτή η ιδέα άρεσε πολύ στα παιδιά – είχαν πολλές ιδέες για χειροποίητα δώρα. Η συνάντηση μας τέλειωσε με... τι άλλο (;!) το αγαπημένο παιχνίδι της ομάδας – την κρεμάλα!

Στην τελευταία συναντηση του κύκλου τραβήξαμε φωτογραφίες πορτραίτα για να στείλουμε στην Αθήνα, και ολοκληρώσουμε το Γεφύρωμα πάνω σε μεγάλο χαρτόνι όπου τα παιδιά ένωσαν τα διαφορετικά τοπία με κλώστη, και χρησιμοποίησαν διαφορετικά χρώματα για κάθε τοπίο. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μεταξύ τους ένιωσαν το γεφύρωμα και την φιλική σχέση που υπάρχει ανάμεσα τους.  Κοντά σε κάθε τοπίο ο καθένα νέος έγραφε το όνομα του και μια πρόταση που εκπροσωπούσε τον τόπο. Αφού ολοκληρώσαμε το Γεφύρωμα μας στην Θράκη ονειρευτήκαμε πως πετάξαμε στην Αθήνα, έτσι λοιπόν ενώσαμε όλες τις κλωστές με την Αθήνα. Ήμασταν πια έτοιμη να συναντήσουμε τους γονείς, να φτιάξουμε τη δική μας φρουτοσαλάτα! Γονείς – παιδιά – εμψυχωτές σε μικρές συνθέσεις, με τη δικιά της γεύση η καθεμιά παρακολουθήσαμε μαζί το βίντεο που μας έστειλαν από την Αθήνα. Μας περιμένουν! Τι χαρά! Αφήσαμε τους γονείς να συνεχίσουν τη δική τους συνάντηση και καλέσαμε τα παιδιά να φανταστούν πώς θα είναι το ξενοδοχείο, η Ακρόπολη και οι δράσεις στην Αθήνα. Τα παιδιά αποτύπωσαν τις σκέψεις τους και τις κολλήσαμε στον πανό με τον χάρτη που δημιουργήσαμε και τις φωτογραφίες-πορτραίτα μας. Μ' αυτά και με κείνα... έχουν έρθει αρκετά κοντά τα παιδιά μεταξύ τους, έχουν αρχίσει να κάνουν μικρά πηγαδάκια,  νέοι που δεν γνωρίζονταν η δεν έκανα παρέα από παλιά τους βλέπεις τώρα να παίζουν μαζί, να φτιάχνουν καραβάκια ή Μάρτη και να τα ανταλλάσσουν μεταξύ τους. Τα παιδιά χωρίστηκαν μόνα τους σε δύο μικρές υποομάδες, στις οποίες μοιράστηκαν τις αγωνίες τους, τον ενθουσιασμό τους και τις προσδοκίες και τα όνειρα που έχουν γι αυτή την ανταλλαγή.

Δείτε το βίντεο που έστειλε η ομάδα νέων της Σχολής Χιλλ...

... στην ομάδα νέων των ΔΕΝ: "Γέφυρες στην εκπαίδευση"

01/12 

   

οι νέοι της ομάδας ΔΕΝΧΙΛΛ προετοιμάζουν το ταξίδι τους

Όνειρα κάναμε πολλά
Τα θέλω μας διαφορετικά.
Μαντεψιές ξεκινήσαμε να κάνουμε κατά τύχη
Μα δεν ξέρουμε αν τους έχουμε πετύχει.
Τις βαλίτσες μας προετοιμάσαμε εμείς
Με λίστες δοσμένες από τους γονείς.
Προετοιμασία φοβερή με φροντίδα και στοργή
Φύγαμε για Αθήνα - πανέτοιμοι - όλοι μαζί!

... οι δύο πλευρές της Γέρφυρας, η μία στη Θράκη στα ΔΕΝ και η άλλη στην Αθήνα στη σχολή Χιλλ ...

Οι γονείς των νέων βίωσαν τη δική τους ξεχωριστή δράση προετοιμασίας.

Δείτε και διαβάστε την περιγραφή του ξεχωριστού αυτού μέρος της δράσης εδώ.

Γέφυρες - Πρόγραμμα Ανταλλαγής Νέων Θράκης-Αθήνας: Παρασκευή 20/3 - Τρίτη 24/3 2015

Η Λεβάς και η Ριχίντσα επιστρέφουν απ' το ταξίδι τους στην Αθήνα,

φέρνοντας μαζί τους ένα ποίημα-δώρο

απ' τα παιδιά της Σχολής Χιλλ για τα παιδιά των Δ.Ε.Ν.

1/4 

   

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Σε αυτό το μακρινό τόπο -τη Θράκη- ζούσε μια ομάδα ανθρώπων που τους άρεσε να ονειρεύονται. Ονειρευόταν έναν καλύτερο κόσμο. Ένα κόσμο που όλα τα παιδιά θα ήταν χαρούμενα, θα μπορούσαν συνεχώς να κάνουν  νέους και διαφορετικούς φίλους και που θα υπήρχε πάντα αγάπη και σεβασμός.

Έτσι λοιπόν με πολύ κόπο κατάφεραν να μαζέψουν και να φέρουν κοντά παιδιά που ήταν λίγο ή πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το όνειρο τους άρχισε σιγά-σιγά να γίνεται πραγματικότητα όταν αυτά τα παιδιά παρά το ότι ήταν διαφορετικά άρχισαν να παίζουν όλα μαζί, να γίνονται φίλοι και να μαθαίνουν καινούρια πράγματα το ένα από το άλλο.

Βλέποντας αυτή η ομάδα ότι τα παιδιά ήταν τόσο χαρούμενα σκέφτηκαν: "Αυτό πρέπει να το μάθει ο κόσμος όλος". Δυο από αυτούς τους ονειροπόλους ανθρώπους -η Λεβάς και η Ριχίντσα- είχαν μια πολύ καλή ιδέα:

"Να ταξιδέψουν μακριά από τον τόπο τους (τη Θράκη), για να βρούν και άλλα παιδιά και να μοιραστούν αυτό το όνειρο"…

... μπορούν άραγε να γεφυρωθούν διαφορετικές μεταξύ τους θερινές δράσεις νέων;

... ακόμα κι αν βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά η μία απ' την άλλη;

Ως μέρος της θερινής δράσης της Σχολής Χιλλ στη Σαλαμίνα και των Θερινών ΔΕΝ 2014 στο Νέστο δημιουργήθηκε κοινή δράση.

Η δράση εντάσσεται σε ευρύτερο πρόγραμμα ανταλλαγής νέων που αναπτύσσεται σταδιακά από τον Μάριο 2014 μεταξύ της Σχολής Χιλλ στην Αθήνα, και των ΔΕΝ στη Θράκη.

Ταξιδέψτε μαζί με την ομάδα συνεργατών ΔΕΝ-Χιλλ σε στιγμές της κοινής θερινής δράσης μέσα απ' το λεύκωμα-ημερολόγιο που δημιούργησαν.

> κλικ στην εικόνα δεξιά!

> ένα κλικ στην κάθε εικόνα σε πηγαίνει στη γέφυρα από διαφορετική αφετηρία (Νέστο, Σαλαμίνα)!

Ως μέρος της θερινής δράσης της Σχολής Χιλλ στη Σαλαμίνα και των ΔΕΝ στο Νομό Ξάνθης (Νέστος, Βιστωνίδα, Ξάνθη) δημιουργήθηκε κοινή δράση.

Η δράση εντάσσεται σε ευρύτερο πρόγραμμα ανταλλαγής νέων που αναπτύσσεται σταδιακά από τον Μάριο 2014 μεταξύ της Σχολής Χιλλ στην Αθήνα, και των ΔΕΝ στη Θράκη.

Οι νέοι εξερεύνησαν την έννοια της "γέφυρας" τόσο μεταξύ τους όσο και μέσα απ' τις δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν σε κάθε τόπο.

Έτσι γεννήθηκαν πολλαπλών μορφών γέφυρες.

Περπατήστε μαζί μας τη γέφυρα που ενώνει τον Νέστο με τη Σαλαμίνα & τη Σαλαμίνα με τον Νέστο!

Οι νέοι των ΔΕΝ απευθύνουν πρόσκηση στους νέους της Σχολής Χιλλ!

«Χρώματα και αρώματα στην πόλη με τα χίλια χρώματα»

Ο τόπος μας πολύχρωμος
Γεμάτος με μαγεία
Βουνά πολλά και θάλασσες
Που κουβαλάν ιστορία.
Ποτάμια, λίμνες κρύβουν μυστικά
Ένα θαυμαστό και εξαίσιο περιβάλλον
Που περιμένει να υποδεχτεί
Και να εξερευνηθεί και από κάποιον άλλον.
Μέσα από την ομαδικότητα
Να χτίσουμε φιλία
Και σαν παρέα όλοι μαζί
Να το ρίξουμε στην γαστρονομία.