~~~ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ~~~ ΤΗ ΡΟΗ ~~~ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ~~~ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ ~~~
...όπως την βίωσε η παρέα νέων στη Μέση: Η εβδομάδα που μας πέρασε μας έδωσε την ευκαιρία να μεταμορφωθούμε σε φανταστικά πρόσωπα βάζοντας στην άκρη την ονομαστική μας ταυτότητα. Δημιουργήσαμε νέους χαρακτήρες, γίναμε λασπάνθρωποι, πλάσματα της θάλασσας και στο τέλος μία δροσιστική φρουτοσαλάτα. Αισθανθήκαμε ότι γίναμε ένα με τη φύση και με το θαλάσσιο περιβάλλον της Μέσης. Μας δόθηκε η δυνατότητα να βιώσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι να γίνουμε ότι πραγματικά θέλουμε…Το κλείσιμο της βδομάδας έμεινε στο μυαλό μας ως ένα διασκεδαστικό αντάμωμα της κοινότητας της Μέσης όπου υπήρχε φωτιά, φαγητό, χορός, μουσική, γέλια, κολύμπι, παραμύθι και όμορφα συναισθήματα με πολλές γλυκές σταγόνες φαντασίας και αναμονής για έναρξη των χειμερινών ταξιδιών. Η βραδιά σφραγίστηκε με την υπόσχεση των παιδιών να ακολουθήσουν το ταξίδι των ΔΕΝ και να γίνουν συνεπιβάτες στο πλοίο ΣΕΡΑΛ για την επιστροφή μας στη βάση.
... όπως την βίωσε η ομάδα παιδιών στο Νέστο: Την τελευταία εβδομάδα ο βάτραχος στη στέρνα μας έφερε μια έκπληξη, ένα παραμύθι που είχε ξεκινήσει στον τόπο του και ήθελε να μάθει την εξέλιξη του. Έφερε μαζί του ένα σάκο με αναμνήσεις και υλικά για να βοηθήσει τα παιδιά να γράψουν το δικό τους τέλος σε αυτό το παραμύθι. Επειδή ένιωσαν το παραμύθι σαν ένα πολύ δικό τους κομμάτι για να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, φτιάξαμε μικρά πηγαδάκια. Σε αυτό μας βοήθησε ο φύλακας του σχολείου που μας έδωσε την ευκαιρία να τα αποτυπώσουμε πρώτα στον τοίχο. Τα μάτια όμως του Νέστου που όλα τα βλέπουν, μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι μας λείπει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για να συμπληρωθεί το παραμύθι, είχαμε δεθεί με αυτό που μας έλειπε… Ο Dudu με την τέχνη και τη μαεστρία του κατάφερε να ενώσει τις διαφορετικές ομάδες διαδίδοντας το μήνυμα του βατράχου. Το πνεύμα του Dudu ξεκινώντας από τη Στέρνα, ταξίδεψε στο Νέστο, πέρασε από το Σχολείο, ήπιε νερό από την Πηγή, ξαπόστασε στο Ποτάμι για να καταλήξει στις ψυχές των παιδιών δίνοντας τους δύναμη να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησαν κάποιοι άλλοι.
... όπως την βίωσε η ομάδα προεφήβων στο Νέστο: Αυτή η εβδομάδα ήταν πολύ ικανοποιητική και γεμάτη δώρα για εμάς. Αυτό που μας δυσκόλεψε ήταν ότι είχαμε την τελευταία μέρα να εντάξουμε καινούργια πράγματα της τελευταίας στιγμής. Δεν θέλαμε να αντιδράμε και να λέμε σε όλα όχι, αναγκαστήκαμε όμως σε κάποια να πούμε.
Αυτό που νοιώσαμε και μάθαμε είναι πως καλώς και ήμασταν πολύ επιφυλακτικές με αυτά που εντάξαμε, γιατί τόσο εμείς όσο και τα παιδιά δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για τόση περίπλοκη μέρα. Παρ' όλες αυτές τις ανατροπές ο τρόπος που το χειριστήκαμε καρποφόρησε.
Επίσης, η αξιολόγηση υπήρχε παντού, υπήρχε στα μηνύματα στη πόλη, στο γράμμα που έγραψαν για τον σύλλογο αλλά και στο τέλος με τον δικό τους εκφραστικό τρόπο. Αυτή η εβδομάδα πιο πολύ μας έμαθε να εμπιστευόμαστε το ένστικτο μας, να πιστεύουμε σε αυτά που παρατηρούμε και να παίρνουμε ανατροφοδότηση, που όμως αυτό να μην είναι αποτέλεσμα παραίτησης ή περαιτέρω άγχος.
... όπως την βίωσε η ομάδα εφήβων στο Νέστο: Η πρώτη τους ανάγκη ήταν να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους, την εφηβεία. Έψαξαν και βρήκαν το πιο σοφό, ″γέρο″ έφηβο που τους μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, το τόπο που μεγάλωσε και τις διαφορετικές επιρροές από άλλους πολιτισμούς. Μετά από αυτή την πλούσια εμπειρία, γεμάτη από γνώσεις ,νιώσανε την ανάγκη να χαρτογραφήσουν τη δική τους εφηβεία στο σήμερα. Μίλησαν λοιπόν για ανάμεικτα συναισθήματα, για αλλαγή-καινούριος τρόπος ζωής, για φιλία, για μοναξιά, για έρωτα, για τρέλα, για ζωντάνια, για εμπιστοσύνη, για φόβο έκφρασης σε μια κοινωνία που θα σε κρίνει, για αβεβαιότητα, για διασκέδαση, για δραστηριότητες, για πάθος για ζωή, για ελευθερία και τέλος για την αξία της σιωπής. Το μονοπάτι λοιπόν της ζωής τους ήταν ανοικτό για να το ανακαλύψουν και οι ίδιοι ήταν έτοιμοι για να το περπατήσουν. Η ασφάλεια τους ήταν πολύτιμη, όρισαν τους κανόνες και έδωσαν ραντεβού στην αρχή του μονοπατιού. Πήραν τις προμήθειες τους και ξεκίνησαν. Οι ευκαιρίες για να γευτούν και να σμίξουν με την φύση ήταν μοναδικές. Η αξιοποίηση των μηνυμάτων που έπαιρναν και των ανατροπών που έγιναν περιείχε μια πολυπλοκότητα. Προσπάθησαν να την εντοπίσουν και να την συζητήσουν. Οι βάσεις για ένα χώρο συνύπαρξης - συνδιαλλαγής - αλλαγής είχαν θεμελιωθεί. Η γέννηση και το μεγάλωμα ενός παιδιού με το όνομα Νέστος έδωσε ελπίδα για συνέχεια. Άλλωστε η αλυσίδα της ζωής έμεινε ανοιχτή για νέες προκλήσεις – προσκλήσεις.
"άιντε, θερινά ΔΕΝ 2012 τέλος...και του' χρόνου!!!"
