Φτιάξαμε έναν ιστό ώστε οι δεσμοί που άρχισαν να αναδύονται μεταξύ μας να ισχυροποιηθούν. Ανταλλάσσουμε ιδέες, εκφράζουμε τα θέλω μας, τους προβληματισμούς μας, μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα, δημιουργούμε δικούς μας κώδικες. Ανταλλάσσουμε απόψεις, θέσεις και αναδιαμορφώνουμε καταστάσεις.

Παίρνουμε πρωτοβουλίες (γινόμαστε μικροί εμψυχωτές) ανοίγουμε σε επισκέπτες και καινούρια μέλη. Εκφράζουμε τους φόβους μας, την διαφορετικότητα μας. Αυτοδιαχειριζόμαστε και αλληλοβοηθάμε την συνεργασία μας.

Είμαστε οι «Πολύχρωμοι Καλλιτέχνες», διασκεδάζουμε και απολαμβάνουμε τα δώρα που ανακαλύπτουμε, χαιρόμαστε το ίδιο με μικρά άλλα και μεγάλα πράγματα που κάνουμε γιατί ξέρουμε ότι βάλαμε πολύ ενέργεια και πάθος.

Άλλες φορές μαγειρεύουμε μόνοι μας και ανταλλάσσουμε τις γεύσεις που προκύπτουν και άλλες φορές όλοι μαζί… Όλοι τρώμε το ίδιο φαγητό και το βρίσκουμε υπέροχο(αν χρειαστεί βάζουμε και λίγα μπαχαρικά έτσι για να γίνουν λίγο πιο πικάντικα).

Φανταζόμαστε τον δικό μας κόσμο και τον δημιουργούμε με απλά υλικά. Δίνουμε ψευδώνυμα και δημιουργούμε χαρακτήρες, ταυτιζόμαστε μαζί τους και το ταξίδι ξεκινά. Αφετηρία μας η Ελλάδα, ταξιδεύουμε στη Γερμανία, Ισπανία, Αυστραλία, Ιταλία, Ουρουγουάη και φτάνουμε μέχρι τον πλανήτη Άρη. Έτσι ανακαλύπτουμε πτυχές του εαυτού μας, αλλά και συνοδοιπόρων μας με τρόπο μαγικό…

Προβληματιζόμαστε και το εκφράζουμε ανοιχτά. Τοποθετούμαστε με επιχειρήματα στα θέματα που προκύπτουν, διαφωνούμε αλλά στο τέλος βρίσκουμε την χρυσή τομή που μας δίνει την δυνατότητα να συνδιαμορφώσουμε σε έναν κοινό καμβά βάζοντας πάντα τον δικό μας χαρακτήρα, το δικό μας στίγμα και ενέργεια.

Ήρθαν στιγμές που βγήκαμε και λίγο παραπέρα από την ομάδα μας. Το χαρήκαμε, παίζαμε και ανταλλάζαμε ιδέες, γνωρίσαμε και κάναμε καινούριους φίλους.

Επιλέξαμε για το τέλος του χειμερινού κύκλου να φτιάξουμε και να παρουσιάσουμε ένα κουκλοθέατρο, μετά από πολλές προσπάθειες (συμμετοχή) ανασκουμπωθήκαμε στη δουλεία, οι ηθοποιοί ήταν στη θέση τους ώστε να ολοκληρωθεί το θεατρικό μας.

Τα γυρίσματα ήταν το καινούριο στοιχείο αρχικά φοβικό και στη συνέχεια παιχνιδιάρικο και δημιουργικό. Νιώθουμε πολύ καλά που φτάσαμε στο στόχο μας. Όσο για το αποτέλεσμα… Στα δικά μας μάτια φαντάζει υπέροχο…

Με αγάπη, οι «Πολύχρωμοι Καλλιτέχνες».

Σπάνια ανακαλύπτει μια ομάδα νέων τόσο γρήγορα το σύμβολο που την δένει όσο "Τα Σοφραδάκια"! Ξεκινώντας απ' το να φέρνουν και να μοιράζονται καλούδια και νοστιμιές στις συναντήσεις τους, αυτή η ομάδα προεφήβων των ΔΕΝ (στο ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης) ανακάλυψε τη χαρά της κουβέντας. Όπως αφηγούνται οι εμψυχωτές της ομάδας:

Μια ομάδα που ξεκίνησε με μικρό αριθμό νέων, αλλά γρήγορα εξελίχθηκε σε μια μεγάλη ομάδα με πολύ δυναμική. Μια ομάδα που απέκτησε τους δικούς της ρυθμούς, που χρειάστηκε πολλές φορές να διαπραγματευτεί θέματα ορίων.

Περπάτησε σε διάφορα μονοπάτια και λάτρευε την συζήτηση, γεγονός που την βοήθησε να λύνει τα θέματα της. Το ότι δοκιμάστηκε στο χρόνο, αγγίζοντας λεπτά θέματα ήταν αναμενόμενο και ήταν αυτό που έδεσε την ομάδα και τη βοήθησε να κάνει όχι απλά βήματα, αλλά άλματα.

Αυτό που κατάφερε ήταν ξεκινώντας με συνεργασία και ομαδικότητα να αποκτήσει σεβασμό και στη συνέχεια να παίρνει πρωτοβουλίες, μερικές φορές χωρίς να μας έχει ιδιαίτερη ανάγκη.

Αυτό μπορεί να πειράζει αρχικά  έναν εμψυχωτή, αλλά αυτό συνεπάγεται το μεγάλωμα μιας ομάδας και αυτοί είναι οι καρποί ενός δέντρου που ξεκίνησε με ριζούλες και έβγαλε δυνατά κλαδιά.

Το δέσιμο της ομάδας φάνηκε από το τελικό πρότζεκτ της (ο σοφράς που τη συνόδευε σε όλες τις συναντήσεις) όπου είχε το στίγμα του καθενός ξεχωριστά και το ένιωσαν σαν ένα μικρό κόσμημα που στόλιζε τη γωνιά μας. Είχαν δουλέψει τόσο γι αυτό, και επειδή ήταν δικό τους γέννημα, το καμάρωναν από την αρχή μέχρι το τέλος.

01/15 

   

Οι σκιές αφηγούνται άραγε;

Ομάδα προεφήβων ζωντάνεψε τις σκιές της στην Κομοτηνή και ανακάλυψε ότι έχουν πολλές διαφορετικές ιστορίες να αφηγηθούν! Η αυλή του ΚΕΣΠΕΜ έγινε χώρος δημιουργικής φαντασίας. Η ομάδα έδωσε φωνή στις ιστορίες μέσα από εικόνες. Αφήνουν στη δικιά μας φαντασία να δημιουργήσει την πλοκή της κάθε εικόνας!

"Τα ποδήλατά μας από σκιά... Έχουμε δέντρα... Έχουμε δύναμη... Έχουμε κέφι, χαρούμενες σκιές... Χορεύουμε σκιές... Ένας γίγαντας με το μπαστούνι του... Πολύ δύναμη σκιά... Διασκεδαστικές σκιές... Ένας παππούς... Σκιά που μιλάει... Ωραίο και μεγάλο ένα λουλούδι... Δέντρο που φυσάει... Οι σκιές μας είναι φίλοι..."

...με τη ματιά της ομάδας εφβων Λυκείου

Νέες διαπολιτισμικές ομάδες παιδιών διαμορφώθηκαν στα ΔΕΝ στο ΚΕΣΠΕΜ Κομοτηνής!

Στις συναντήσεις τους, τα παιδιά γνωρίζονται μεταξύ τους, δοκιμάζοντας διάφορα και διαφορετικά μεταξύ τους εκφραστικά μέσα. Για τα πολύ μικρά παιδιά, το εργαστήρι γίνεται γρήγορα ένας ολόκληρος κόσμος εξερεύνησης. Γεννιέται ένας λαμπερός ήλιος, με χέρια-ακτίνες. Για τα μεγαλύτερα, είναι ένας κόσμος που μπορούν να τον διαμορφώσουν όπως επιλέξουν. Καθώς αναρωτιόνται "τι ονειρεύομαι να κάνουμε μαζί;" εκφράζουν επιθυμίες και ιδέες. Συγχρόνως, διαμορφώνουν την ταυτότητα της ομάδας, αλλά και τους κανόνες της.

Αν και είναι πολύ αρχή ακόμα στη ζωή των ομάδων, έχει ήδη εκφραστεί η ισχυρή θέληση των παιδιών να βιώσουν έναν ολόκληρο κύκλο μαζί με τους νέους φίλους που έχουν δημιουργήσει. "Εγώ θέλω η ομάδα μου να μη χαλάσει ποτέ!!!"

Εδώ, απ' τον ΔΕΝτόπο, ευχόμαστε καλή διασκέδαση σε όλους σας, και θα αναμένουμε να γευτούμε τις δημιουργίες σας καθώς μπαίνει η Άνοιξη!

Οι ομάδες ΔΕΝ στο ΚΕΣΠΕΜ Κομοτηνής ξεκίνησαν μέσα στον Φεβρουάριο. Η ομάδα προεφήβων - μια ιδιαίτερα δυναμική ομάδα - ανακλάυψε τη δική της περιπέτεια, η οποία διαδραματίζεται σ' ένα νησί δικής της έμπνευσης!

Απευθύνει - απ' το νησί της - μιά ανοιχτή πρόσκληση σε όλους όσους θα θέλαν να έρθουν να κατοικήσουν το νησί:

Ένα μικρό νησάκι από το οποίο έλειπε ο βασικός του κάτοικος - ο παπαγάλος της.

Ένα νησάκι που δούλεψαν πολλά και διάφορα χέρια για να πραγματοποιηθεί, είχε πολλούς επισκέπτες αλλά λίγους μόνιμους κατοίκους οι οποίοι χόρευαν, τραγουδούσαν, δημιουργούσαν, συγκρούονταν, και πάλι από την αρχή.

Ελάτε να σας μάθουμε να ζείτε με ένταση το κάθε λεπτό!

Ομάδα προεφήβων στα ΔΕΝ (ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης) εξερευνεί το χώρο της μουσικής ως μέσο γνωριμίας μεταξύ τους - ο καθένας κατασκευάζει ένα δικό του αυτοσχέδιο όργανο και ανακαλύπτουν τους ήχους της ομάδας.

Μία ομάδα με τους πιο μικρούς νέους που για πρώτη φορά είχαν την δυνατότητα να γευτούν το ΔΕΝ στο ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης. Με τη βοήθεια του ψαρά - του Μπάρμπα Μπρίλιου όπως τον ονομασε η ομάδα - ο οποίος "βοηθάει τους μικρούς πειρατές στον τρόπο ψαρέματος", μαθαίνουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες, να εκφράζουμε αιτήματα, να ανακαλύπτουμε και να έχουμε μια σχέση εμπιστοσύνης, συνεργασίας και ομαδικότητας. Δενόμαστε, περνάμε ευχάριστα κι είμαστε μια ομάδα γεμάτη ενέργεια και χαρά!

 Η ομάδα εφήβων γυμνασίου που δημιουργείται στα ΔΕΝ (ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης) ανακαλύπτει τα ξεχωριστά ταλέντα των μελών της.

Ένα απ' αυτά έχει σχέση με την τέχνη του graffiti.

Έτσι, ένα απόγευμα, ξεκινάει ένα εργαστήρι όπου οι νέοι μαθαίνουν ο ένας απ' τον άλλον πώς να δημιουργούν τα δικά τους ξεχωριστά tag (τεχνοτροπία που χρησιμοποιείται στο graffiti για να αποτυπωθεί το όνομα του καλλιτέχνη).

Δεν αργεί να ανακαλύψει ο καθένας το δικό του τρόπο να αποτυπώνει το όνομα του!

Ο χώρος της ομάδας αποκτά υπογραφή!

Ομάδα κοριτσιών των ΔΕΝ (ΚΕΣΠΕΜ Ξάνθης) διαλέγει το όνομα "Πολύχρωμες Λιβελούλες" για τον εαυτό της. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της!

Μια μέρα, γνώριζει τις ξαδέρφες της λιβελούλας, τις πεταλούδες... κι από κει δεν είχαν παρά να κάνουν ένα μικρό βήμα για να μάθουν για τον θαυμαστό κύκλο ζωής μιας πεταλούδας.

Έτσι έφτασαν να δημιουργούν τις δικές τους πολύχρωμες κάμπιες οι οποίες σήμερα κάνουν παρέα στο εργαστήρι.

Καλές περιπέτειες κορίτσια!

ου ου ου ου ου ου ου ου

ΟΜΑΔΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ

Μια φορά κι έναν καιρό - το φθινόπωρο του 2002 - μαζεύτηκαν γύρω από μία αυτοσχέδια ταμπέλα που έγραφε 'εδώ εμψύχωση νέων' επίδοξοι ακροβάτες. Δεν γνώριζαν ακόμα ότι είναι ακροβάτες, έμενε να το ανακαλύψουν το καλοκαίρι του 2006, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Σημασία έχει ότι ονομάτισαν την ακροβασία.

«Ακροβατούμε ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα της διαπολιτισμικής συνύπαρξης. Διαπολιτισμική διάσταση έχει κάθε πτυχή της ζωής μας, της ταυτότητάς μας. Ο καθένας κι η καθεμιά μας είναι ένας ολόκληρος, πολυδιάστατος, μοναδικός κόσμος. Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον ή μένουμε εντός αντιληπτικών ορίων, ανοιχτοί γι’ αλληλεπίδραση μόνο σ' ό, τι ονομάζουμε 'δικό μας'; Πώς να νοήσουμε τη συνεργασία μεταξύ μας, τη συνύπαρξη, ώστε να αξιοποιείται η ετερότητα, η διαφορά κι η σύγκρουση; Πώς να γεφυρώσουμε διαφορετικές γενιές και πληθυσμιακές ομάδες νέων, με τόσο διαφορετικά μεταξύ τους βιώματα; Πώς να εντάξουμε νέους σε μία ιστορία που γράφουν οι ίδιοι; Χρειαζόμαστε έναν ανθρώπινο και φυσικό εργαστηριακό χώρο».

Κάπως έτσι γεννήθηκε το Δημιουργικό Εργαστήρι Νέων, αν και με αμφιβολία αν τα αρχικά του (ΔΕΝ) θα ξεπερνούσαν την άρνηση. Όμως είπαμε. Αυτοί ήταν ακροβάτες. Για όσο κρατούσε η παιδική ηλικία του ΔΕΝ, μπορούσαν να παίζουν και να μαθαίνουν. Καθώς “το” ΔΕΝ έγινε “τα” ΔΕΝ στην εφηβική φάση της δράσης –με ομάδες παιδιών, προεφήβων, εφήβων εδώ κι εκεί, στις πόλεις και στα χωριά, στα βουνά και στους κάμπους των νομών Ξάνθης & Ροδόπης– σύμβολα επαναλαμβανόμενα αναδύθηκαν το ΔΕΝτρο κι ο ιστός, καθώς επικοινωνούσαν οι ομάδες νέων μεταξύ τους στις “Πολυφωνίες”. Πέρασαν χρόνια, πέρασαν καιροί, ξαναβρέθηκαν το φθινόπωρο του 2010 στο Νέστο - φιλόξενο σπίτι των ΔΕΝ από παλιά. Το ΔΕΝτρο αναζητούσε κηπουρούς, πρόθυμους να καλλιεργήσουν εκ νέου έναν γόνιμο κήπο. Ο καθένας είχε τη δική του ιστορία, τη δική του αφήγηση να συμβάλλει στο διάλογο.

Η ανατροφοδότηση είναι γνώρισμα των ζώντων συστημάτων. Για μια δράση κι ένα δίκτυο συνεργατών, οι πολλαπλές αφηγήσεις γίνονται εργαλείο αυτορρύθμισης, ανατροφοδότησης, αναδιαπραγμάτευσης στόχων και μεθόδων, εκτίμησης κι αποτίμησης, αναγνώρισης ενός εξελισσόμενου πεδίου δράσης και του πώς μετέχουμε σ’ αυτό. Πώς διαμορφώνουμε τα κοινωνικά πεδία που με της σειρά τους μας διαμορφώνουν. Πώς συν-διαμορφώνουμε και συνυπάρχουμε, στην πράξη.

Θα μπορούσαν άραγε να επινοήσουν ένα  δίκτυο συνεργατών με πολυπρισματική ματιά και δράση; Μαθαίνεται η τέχνη της σύνθεσης πολλαπλών αφηγήσεων; Μιας κι οι έφηβοι των ομάδων ΔΕΝ ήταν πια νέοι ενήλικες, πώς μπορούσαν να συμβάλλουν ως μέρος του δικτύου συνεργατών; 

Όταν έχει κανείς περισσότερα ερωτήματα απ’ όσες απαντήσεις, αλλά και μέθοδο αναζήτησης μαζί με την ικανότητα ν’ αυτενεργεί ως μέλος ομάδας, αναλαμβάνοντας συγχρόνως την ευθύνη 'να γεμίσει τα παπούτσια του', τότε συναντά μια νέα φάση ζωής. Κάπως έτσι λοιπόν, γεννήθηκε κι η νέα προκλητική φάση της ζωής των ΔΕΝ: η 'ΔΕΝηλικίωση'. Σ’ αυτήν την τρίτη φάση του ΠΕΜ, το 'Δ'  του ΔΕΝ έγινε 'Δ3' - δημιουργικό, διαπολιτισμικό, διαδραστικό. Αν ζήσανε αυτοί καλά, θα το μάθουμε σε άλλες ιστορίες.

- Άννη Βασιλείου, Κοινωνική Ψυχολόγος, Εμψυχώτρια