(από το ημερολόγιο της ΔΕΝίτσας)
Άλλη μια περιπέτεια, άλλος ένας τόπος, άλλη μια φίλη! Στο Εύλαλο άραξα σήμερα με τον Βαν, έξω από τα ΚΕΣΠΕΜ, όπου γνώρισα μικρά και μεγάλα παιδιά, γεμάτα ζωντάνια, με κέφι και περιέργεια. Ξενάγησα τους βοηθούς μου στο σπιτικό του Βαν, τους έδειξα τα κατατόπια και τους σύστησα στην υπόλοιπη κουκλοπαρέα.
Χωρίς πολλά πολλά, υλικά, χρώματα και φαντασία ξεχύθηκαν παντού, και γέλια σκέπασαν την αρχική φαινομενικά σιωπή. Ήταν η πρώτη φορά που είδα να δημιουργούν την φίλη μου κομμάτι – κομμάτι, χωρίς να μοιράζονται τα παιδιά τα κομμάτια της μεταξύ τους. Πρώτα το ένα πόδι, μετά το άλλο. Στη συνέχεια το σώμα, αργότερα τα χέρια και τέλος το πρόσωπο. Όλα φροντισμένα και περιποιημένα.
Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και ευχάριστα και όλοι μας μείναμε ικανοποιημένοι από την γέννηση της Ελενίτσας Βανίτσας, της πανέμορφης μπαλαρίνας με τα ανακατεμένα μαλλιά. Βγήκαμε πολλές φωτογραφίες, παίξαμε και αποχαιρετηθήκαμε με ένα γλυκό φιλί. Κατά την επιστροφή, σκεφτόμουν πόσο όμορφα πέρασα με τα παιδιά και πόσο πολύ γέμισα τις μπαταρίες μου. Είμαι πανέτοιμη, όλο ενέργεια, να συνεχίσω την αναζήτησή μου.
