(από το ημερολόγιο της ΔΕΝίτσας)
Ένας πολύ δυνατός άνεμος με συνόδεψε σε όλο το ταξίδι μου σήμερα. Πηγαίνοντας στις Σάπες φοβήθηκα μη με πάρει ο αέρας.
Περίμενα στην αγκαλιά του Βαν λοιπόν, να δω πόσα παιδιά θα έρθουν και ανάλογα να αποφασίσω αν θα βγω έξω. Τι καλά που ήρθαν 10 παιδιά! Πρότεινα στον Βαν να προσκαλέσουμε και να φιλοξενήσουμε την παρέα στο “δικό μας σπίτι” (έτσι ονομάζω εγώ την αγκαλιά του Βαν), κι εκείνος δέχτηκε.
Μπαίνοντας στον κόσμο μας, τα παιδιά άρχισαν να εξερευνούν, να ψάχνουν το “σπιτικό”. Ανακάλυψαν το μεγάλο μου βιβλίο και συστήθηκαν με τους καινούργιους μου φίλους απ' τα διάφορα μέρη των ταξιδιών μου.
Πόσο τους άρεσε η ιδέα να δημιουργήσουν κι εκείνοι ένα νέο φιλαράκι! Έτσι αφού κοίταξαν καλά- καλά τα υλικά, διάλεξαν όσα θα χρησιμοποιούσαν και ξεκίνησαν. Σήμερα λοιπόν, μου χάρισαν νέα χαμόγελα με τη φίλη μου την Εσρά Προτοτύπ.
Πέρασα πολύ ωραία με τα παιδιά. Ακόμα και τον φόβο μου ξεπέρασα μιας και στο τέλος βγήκαμε έξω και παίξαμε στο πάρκο... κι αφήσαμε τον αέρα “να μας πάρει” στην παρέα του!
