(από το ημερολόγιο της ΔΕΝίτσας)
Είμαι πανευτυχής, γιατί μετά από πολλές δυσκολίες κατάφερα να αποκτήσω μια φίλη, την Rengarenk. Στεναχωρήθηκα όμως πάρα πολύ, γιατί ενώ είχα ραντεβού με τα παιδιά στο καινούριο πάρκο του Εχίνου, ήρθε μόνο μια κοπέλα, η οποία με ενημέρωσε πως σχεδόν όλο το χωριό ήταν καλεσμένο σε μια εκδήλωση (χάτιμ) στo Κένταυρο.Αν το ήξερα, θα άλλαζα το ραντεβού μου. Αλλά είχα μια σούπερ βοηθό που προσφέρθηκε να βάλει όλη της την τέχνη για να μου φτιάξει μια ακόμα φιλενάδα, η οποία πέραν του ότι έχει μια μεγάλη καρδιά, ξέρει και να πλέκει. Και αυτή τη στιγμή, μου ετοιμάζει ένα κασκόλ και ένα πουλόβερ για τον επόμενο χειμώνα. Οι γονείς της είναι τα χρώματα του ουράνιου τόξου, γι αυτό και έχει το επίθετο “ουράνιο τόξο”.
Απ ότι καταλαβαίνετε, ενώ είχα μόνο μια βοηθό, η φαντασία της ήταν αρκετά ισχυρή για να ζωντανέψει την Rengarenk. Τα υλικά τα επέλεξε μόνη της με μεγάλη προσοχή, την ώρα που την ξεναγούσα στο βαν. Το αποτέλεσμα με άφησε άφωνη, το πώς κάτι που μοιάζει μικρό ή λίγο, μπορεί να κρύβει μέσα του τόσο μεγάλη δύναμη. Αποχαιρέτησα την βοηθό μου με μια μεγάλη αγκαλιά και ένα ευχαριστώ και πήρα τον δρόμο του γυρισμού, όπου συνάντησα όλα τα παιδιά που έλειπαν να επιστρέφουν στο χωριό τους…
