(από το ημερολόγιο της ΔΕΝίτσας)
Μετά το Σούνιο βρέθηκα ξανά στο βουνό και συγκεκριμένα στη Γλαύκη, όπου προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα να με περιμένουν 30 γονείς.
Χάρηκα πάρα πολύ!!! Είχαν πολλές ερωτήσεις και απορίες για το ποια είμαι; Τι κάνω; Τι σχέση έχω με τα θερινά ΔΕΝ; Έτσι πήρα μια βαθιά ανάσα και έκατσα να τους ενημερώσω για όλα αυτά. Και αφού τελειώσαμε με την πολύ ωραία κουβεντούλα- ενημέρωση, με αποχαιρέτησαν με ένα μεγάλο χαμόγελο και κάλεσαν τα παιδιά τους να ‘’πάρουν θέση’’ για τη συνέχεια.
Τα παιδιά με υποδέχθηκαν πολύ θερμά, με αγκάλιαζαν, έπαιζαν με τα μαλλιά μου, μου έβγαζαν και εκείνα γλώσσα όπως κάνω και εγώ…!!!
Με βοήθησαν πάρα πολύ ώστε να αποκτήσω ακόμα μια φίλη, την Ειρήνα Kara Göz.
Αγόρια και κορίτσια είχαν βάλει τα δυνατά τους για να μου φτιάξουν, όπως είπαν, την καλύτερη φίλη που θα με συντροφεύει από εδώ και πέρα στα ταξίδια μου.
