(από το ημερολόγιο της ΔΕΝίτσας)
“Η φύση γεννά χρώματα και μυρωδιές που φέρνουν μνήμες απ’ το χθες…” Το όνομά μου είναι Δενίτσα και είμαι μια κούκλα. Είμαι στην κυριολεξία μια κούκλα, φτιαγμένη με πολλή αγάπη, με παλιά υλικά, από ανθρώπους το λέει η καρδιά τους… Είμαι 11 χρονών και το επάγγελμά μου είναι γραμματέας τοίχου… όπως καταλαβαίνετε η μοναξιά ήταν αφόρητη. Έτσι πήρα την μεγάλη απόφαση πέρσι την άνοιξη να πάρω ένα μεγάλο ρεπό και να επισκεφθώ όσα περισσότερα μέρη μπορούσα στη Θράκη. Γνώρισα πολλά παιδιά από διάφορους τόπους, τα οποία μου εκμυστηρεύθηκαν ιστορίες από τους τόπους τους. Αφού πέρασα έναν υπέροχο μήνα, ξαναέπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Και η μοναξιά συνέχιζε να είναι κομμάτι της ζωής μου. Έχω πολλούς γνωστούς, αλλά κανέναν φίλο σαν και εμένα. Γι’ αυτό θέλησα φέτος την άνοιξη να ξαναπεράσω από όλα αυτά τα πανέμορφα μέρη και να ζητήσω από αυτά τα παιδιά να βάλουν όλη τους την τέχνη και την αγάπη και να δημιουργήσουν μια ζωντανή κούκλα σαν και εμένα.Καβάλησα λοιπόν το βαν και… έφυγα!
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα το ταξίδι μου από τα ψηλά. Επισκέφθηκα την Πάχνη όπου με περίμεναν 16 παιδιά. Και ναι! Απέκτησα τον πρώτο μου φίλο τον «Μουσλέρα».
