Το όνομά μου είναι Νιχάτ, γεννήθηκα σ’ ένα καταπράσινο χωριό της ορεινής Ξάνθης κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Το όνειρο μου ήταν να ασχοληθώ με κάτι το οποίο θα βοηθούσε τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους. Η επιθυμία πραγματοποιήθηκε ξεκινώντας το ταξίδι με πρώτη στάση την πρόληψη κατά της χρήσης εξαρτησιογώνων ουσιών που στόχο είχε τη στήριξη των νέων που βρίσκονται σε φάση αναζήτησης, δοκιμασίας και πειρασμού, με απώτερο σκοπό να προφυλάξουν τον εαυτό τους από τις βλαπτικές ουσίες. Δεύτερη στάση εξίσου σημαντική, καθώς περνούσαν οι μέρες και οι ώρες, ένα πρωί γύρω στις 11 χτυπάει το τηλέφωνο και μου ανακοινώνουν ότι έχω διοριστεί στο 6/θ Μειονοτικό Σχολείο Γλαυκής – Ξάνθης όπου καλούμαι να αναλάβω υπηρεσία. Απόφαση αρκετή μεγάλη, γιατί καλέστηκα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να συνειδητοποιήσω και να ταχτοποιήσω αυτά που είχαν συμβεί στο μυαλό μου. Η αποχώρησή μου κόστισε, γιατί είχα χτίσει μια σχέση ανθρώπινη σε ένα χώρο που υπήρχε συνεργασία, υποστήριξη, σεβασμός, αγάπη που αυτά σπάνια τα συναντούμε σε χώρο δουλειάς. Επειδή η ευκαιρίες στη ζωή σπάνια παρουσιάζονται, προσπαθώ να τις αξιοποιώ όσο γίνεται καλύτερα. Έτσι, ξεκίνησε η γνωριμία των μικρών παιδιών που διψούν να ακούσουν, να μάθουν το κάθε τι περίεργο που βλέπουν και παρατηρούν γύρω τους. Παράλληλα σαν τρίτη στάση το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων – Δημιουργικά Εργαστήρια Νέων στη Θράκη ήρθε και πρόσθεσε επιπλέον κομμάτια στο παζλ. Το ταξίδι συνεχίζετε…
- Νιχάτ Εμίν Κεχαγιά, Παιδαγωγός
