Η Δική μας Μέση

Δ.Ε.Ν. πάμε παραλία;!

Τι καλή ιδέα! Να μετακομίσουμε τη δράση του εργαστηρίου εκεί που κατοικούν οι νέοι το καλοκαίρι – στην παραλία της Μέσης. Μια κοινωνία ολόκληρη, οικογένειες, φίλοι, επισκέπτες από κοντά και μακριά, και νέοι όλων των ηλικιών. Κολύμπι, ψάρεμα, ποδήλατα, μουσικές, παιχνιδιάρικες φωνές, βραδινές φωτιές και μες τη μέση η πρόσκληση του Δ.Ε.Ν. Κι όπως ήταν αναμενόμενο, οι νέοι ανταποκρίθηκαν.

> δείτε δύο βινετο-καταγραφές της δράσης "Η δική μας Μέση"!

Συλλογή ποιημάτων-περιγραφή της δράσης: Ντιλέκ Χαμπίπ & Ιντζή Χακκή

• Δίπλα στα κύματα
• Το νήμα της Αριάδνης
• Ευχές στην άμμο
• Το φεγγαρόλουστο χωριό
• Νύμφες και κυνηγοί
  
• Τα κουπιά του Ποσειδώνα
  

Δίπλα στα κύματα

Χορός, μουσική, δημιουργία
Είχαμε τόση ανάγκη
Να κάνουμε κάτι διαφορετικό
Να γνωριστούμε καλύτερα
Να έρθουμε πιο κοντά
Να δούμε ο ένας τον άλλον στα μάτια
Η δύναμη του κύκλου
Μας έφερε κοντά
Σε κύκλο λοιπόν
Ξεκίνησε
Μια μικρή τελετή
Με ονείρεμα και χορό
Δώσαμε χρώμα, σχήμα και όνομα στο όνειρο
Πέταξα ξεφώνισε κάποια,
Διακοπές... ευχήθηκε μια άλλη
Νησί μύριζε η ατμόσφαιρα,
Ανάλαφρη και ευάλωτη σαν πεταλούδα
Μα ήταν κάτι πολύ πιο γνώριμο, πιο οικείο,
Ήταν η ΜΕΣΗ μας
Θα την χτίζαμε εκ νέου
Με το ονείρεμα της παιδικής αθωότητας...

Το νήμα της Αριάδνης

Σχέσεις και πάλι σχέσεις...
Περίπλοκες, σύμπλοκες, σύνθετες...
Σαν το νήμα της ζωής
Σαν το νήμα της Αριάδνης
Άλλοτε σε πονούν,
Άλλοτε σε σώζουν
Σε χαροποιούν.
Μάθε να τις καλλιεργείς
Να τις σέβεσαι.
Είναι εκεί!
Δεν τις βλέπεις;
Τις θέλεις
Σε θέλουν
Κράτα την άκρη του νήματος
Έχε ανοιχτή την δίοδο της επικοινωνίας
Είσαι εκεί για σένα
Είσαι εκεί για τον άλλον
Τότε μπορείς
Τότε συν-δημιουργείς
Σου ψιθυρίζει
Είναι ευάλωτη σαν πεταλούδα
Όμορφη σαν άνοιξη
Διασκεδαστική σαν λούνα-παρκ
Μαγευτική σαν το βυθό της θάλασσας
Ζαλίζεσαι
Όλα πρωτόγνωρα
Όμως όλα οικεία
Φοβάσαι μη χαθεί
Υπάρχει όμως
Ένα μαγικό τοτέμ
Ένα φυλαχτό
Να τη φυλά και να τη προσέχει
Τότε ξαναβρίσκεις τον ρυθμό
Ακούς τις δονήσεις
Ακούς τη φύση
Θες άνεμο στα πανιά
Για καινούριες εμπειρίες

Ευχές στην άμμο

Στην παρέα λέμε ναι!!!
Στο παιχνίδι λέμε ναι!!!!
Στο καινούριο και το διαφορετικό λέμε ναι!!
Ζωγραφίζουμε το όνειρο και δίνουμε μορφή στα θέλω μας βήμα-βήμα με οδηγό το συναίσθημα μεταμορφωμένο σε χρώμα και ενέργεια.
Ευχές για ούριο άνεμο στα πανιά μας
και η πλώρη μας στραμμένη σε ένα κοινό στόχο.
Το δικό μας χωριό!
Έτσι όπως ακριβώς το θέλουμε εμείς και μόνο εμείς!
Τι δύναμη και τι χαρά να ορίζεις τους κανόνες του παιχνιδιού...
Η φύση και η θάλασσα μας χάρισαν τα υλικά
για το σπίτι μας στην άμμο.
Ένα σπίτι με ευχές στα θεμέλια, αντί πέτρες και σκόνη.
Διαφορετικό το ένα από το άλλο, όπως και εμείς οι ίδιοι.
Μια μικρογραφία κόσμου.
Ένα Μνημείο Ελευθερίας στην μια άκρη, μια παγόδα απέναντι, ένας χώρος διασκέδασης παραπλεύρως, ενώ στο κέντρο ένας οβελίσκος, το σημείο μηδέν απ’ όπου ξεκινάνε και τελειώνουν όλα. Το κέντρο στολίζουν σπίτια με ιδιαίτερα έντονα χαρακτηριστικά, άλλα μινιμαλιστικά και άλλα φουτουριστικά.
Καθώς βγαίνεις από το χωριό σε αποχαιρετά με μεγαλοπρέπεια το σπίτι με τις κληματαριές ευχόμενη Καλή αντάμωση!.
Το έργο ολοκληρώθηκε, το σκηνικό στήθηκε και περιμένει να αγκαλιάσει το δικό του παραμύθι.
Ωραία αίσθηση να ολοκληρώνεις κάτι, παρά τις ενδιάμεσες δυσκολίες για καινούρια ανοίγματα. Ο ρυθμός μας χρειάστηκε να αλλάξει πολλές φορές, όπως και ο χορός μας. Δύσκολα κάναμε χώρο σε νέα πρόσωπα και καταστάσεις.
Μια ανάπαυλα ήταν αναγκαία για να ακούσουμε άλλες φωνές και να δούμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, αν και περνούσαμε πολύ καλά, έστω και με την πλάτη γυρισμένη σε καταστάσεις και πράγματα.
Βλέμματα περαστικών, μηνύματα διάφορα από το περιβάλλον και η ισορροπία δύσκολη για όποιον θέλει να προστατέψει το δώρο, το ιερό δέσιμο της ομάδας από τον κάθε περίεργο εισβολέα.

Το φεγγαρόλουστο χωριό

Μόνο του έμοιαζε
Το φεγγαρόλουστο χωριό
Παρά τις επισκέψεις τις νυχτερινές
Και τις νεράιδες να το φυλάνε
Μαζί με τα ξωτικά τα παιχνιδιάρικα
Καρτερικά περίμενε
Περίμενε την στιγμή που θα έσφυζε από ζωή
Το εργαστήρι δούλευε μερόνυχτα
Τα ξωτικά είχαν μαζέψει τα απαραίτητα
Πετραδάκια και κοχύλια
Από τις φύσης την αγκαλιά
Έβαφαν και κολλούσαν
Πνοή να δώσουν
Στου παραμυθιού τους ήρωες
Τον μεγαλοπρεπή βασιλιά με τα φτερά και τα κοχύλια
Την αγέρωχη βασίλισσα με τα καπάκια της μπύρας
Να στολίζουν λαμπρά το στέμμα της
Τους ηρωικούς ιππότες με τα ξυλάκια παγωτού
Να ορμάνε για καινούριους άθλους
Τα κάστρα με τους καθρέφτες και τα ανιστόρητα μυστικά
Ήρωες ενός παραμυθιού διαφορετικού
Να κινούνται μαγικά σε μια πολύχρωμη σκακιέρα
Λειψή και μισή
Μέχρι να βρει
Το άλλο έτερον ήμισυ

Νύμφες και κυνηγοί

Μία φορά και έναν καιρό
Μια παραμυθού, μια ξένη πριγκηπέσα-μουσικός
Με συνοδεία έναν ιππότη-ξυλουργό
Επισκέφτηκαν το φεγγαρόλουστο χωριό
Είπαν ιστορίες για χώρες μακρινές και άγνωστες
Γεμάτοι απορία και περιέργεια παρακολουθούσαν
Τα ξωτικά που για πρώτη φορά έβλεπαν ξένους
Στο φεγγαρόλουστο χωριό
Μαγεύτηκαν
Από την διήγηση της παραμυθού
Από τους ήχους του βιολιού
Ηχούσαν όλα τόσο γλυκά στα αυτιά τους
Καθησύχαζαν το ανήσυχο πνεύμα τους
Καιρός λοιπόν να ανταποκριθούν τα ξωτικά
Να δείξουν του Ξενία την φιλοξενία
Στήσανε γλέντι τρελό
Με μουσική και χορό
Ανέβασαν θεατρικό ξεκαρδιστικό
Άλλοτε γίνανε της Άρτεμης οι κυνηγοί
Και άλλοτε του Δία οι Νύμφες
Ο ερχομός της νύχτας σήμανε και το τέλος
Το τέλος της μουσικής και του γλεντιού
Είχαν ξορκίσει το κακό
Είχαν μαγέψει το κοινό
Ο Μορφέας Θα τους χάριζε ύπνο φτερωτό

Τα κουπιά του Ποσειδώνα

Από το δέλτα του ποταμού
Ξεχύθηκαν οι ακροβάτες του καλοκαιριού
Μαζί τους τα κανό
Έφεραν χαρά στα ξωτικά
Που τους περίμεναν καρτερικά
Τι ενθουσιασμός
Τεράστια η χαρά
Σαν ανέβηκαν στου Ποσειδώνα τα φτερά
Είχαν ιστορίες να διηγηθούν
Παραμύθια να πουν
Άλλοτε προφητικά
Τράβηξαν κουπιά
Μες’ τη ξενοιασιά
Η κάθε σκιά και μια πατημασιά
Απομακρύνονταν αργά-αργά
Γράφοντας πάνω στην αμμουδιά
Του ήλιου οι τελευταίες ακτίνες
Αντανακλούσαν στην ακρογιαλιά
Μια ευχή και ένα έχε γεια
Έχε γεια καλοκαίρι!
Έχε γεια Μέση!
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Από όλους εμάς!
Σε όλους εσάς!
Καλή αντάμωση!