Το σεντούκι της γιαγιάς των ΔΕΝ είναι γεμάτο από αφηγήσεις! Μια μικρή γεύση έρχεται απ' την πρώτη δράση "Ακολουθώντας τη Ροή" του 2003. Η πρώτη ομαδα εφηβων κατασκήνωσε στα Λιβερά - δίπλα στο Νέστο - για μια βδομάδα.
Προσκαλώ την ομάδα να εκφράσουμε δημιουργικά την εμπειρία μας των ημερών, κι η ομάδα ανταποκρίνεται. Δημιουργούμε το ποτάμι (σε εννιά κομμάτια χαρτόνι που κατασκευάσαμε από εφημερίδα & νερό, που μαζί φτιάχνουν ένα σύνολο). Ζωγραφίζουν με δακτυλομπογιές, ήσυχα αλλά όχι σιωπηλά. Ενώνουμε τα κομμάτια. Ακολουθώντας το νήμα: συζητάμε για τα σημερινά βιώματα, το πώς ανταποκριθήκαμε στη δοκιμασία της κατάβασης, γίναμε ομάδα, βρίσκουμε ενδιαφέρον ότι ήμασταν 9 κανό, είναι 9 άτομα στην ομάδα των νέων, 9 κομμάτια του ποταμού, 9 ψηφία στο A.Φ.M. (Άλογο-Φωτιά-Μονοπάτι, ένα απ' τα σύμβολα ημερών της ονειροπαγίδας) - επαναλαμβάνεται το εννιά (πολλαπλάσιο του τρία, ο πρώτος αριθμός ομάδας, σύμβολο της ζωής σε πολλές παραδόσεις), κατασταλάζουμε στο σύμβολο της ημέρας (εννιά), το δημιουργούμε και το κρεμάμε στον ιστό. Γράφουμε γύρω από το ποτάμι τις 6 λέξεις των ημερών - καλώ την ομάδα να αυτενεργήσει δημιουργώντας ένα παραμύθι της ομάδας που περνάει από όλες τις λέξεις με τη σειρά τους: υλικό, κανό, κουβάρι, AΦM, ποίημα, εννιά… Αφηγούνται έξι ιστορίες, διαφορετικές εκδοχές, συντονίζουν μόνοι τη διεργασία ομάδας με νοιάξιμο για τις σχέσεις τους, με προσπάθεια να αφήσουν χώρο να εκφραστεί ο καθένας, με προσοχή να ακούσουν τον άλλον, με προσπάθεια να γίνει ομαδική κουβέντα. Περνώντας από διάφορες εκδοχές (να ψηφίσουμε, να ακούσουμε όλες τις ιδέες και να συνθέσουμε, να δεχτούμε το καθένα όπως είναι ως προσπάθεια δημιουργίας ενός παραμυθιού… αποφασίζουν να ονομάσουν το παραμύθι: Iστορίες των Eννιά. Ο κύκλος του μύθου έχει κλείσει.
- Απόσπασμα από το ημερολόγιο της Άννης Βαισλείου – υπεύθυνης συντονισμού της δράσης
Η αφήγηση που ακολουθεί είναι μία απ' τις "Ιστορίες των Εννιά".
